Deryalara sığmayan aşkımı anlatmak için yazardım şiirlerimi..
Dudaklarımın kana yatırılmış imgelerinde duygularım sevda,
Yüreğim aşka vurgundu.
Gönlümdeki papatya kokularına esintiydi yaşam..
Kırılan yerlerimi onaran da her zaman sen ve sana olan aşkımdı..
Bütün kasvetiyle çökmüş akşam karanlığında uğradım gözlerinin içine
Rengi nedir diye bakmaktan korktuğum gözlerinin önünde avuçlarına bıraktım cocukluğumu. Sen konuştukça,ben dinledim
Her dakika aşkla bağlandım ben sana.
Yanında olmanın verdiği umutlarla yaktım yüreğimi aşk yangınlarında
Sesinin renginden düşecek renkleri beklerken günlerce
Masum yüreğine dayadım çamurdan yüreğimi ben sen oldum
Seni düşünüyorum yeniden doğuyorsun gözlerimin içinde
yangınlarla çoğalıyorsun
yıldızlar dans ediyor mavili kırmızılı
sordum göktaşlarına
saman yolunun kuyruğu var mı
takıldım kuyruğuna umutsuzca
Hafif hafif, usul usul çökmeye başlıyordu karanlık
yalnızlığım sessizliğim esiyordu koca şehirde
ben şehrin sessizliğinde, yüreğimin sensizliğinde gene yürüdüm sahil boyunca, bir bankın köşesine ilişmişken gözlerim ufukta denizden çıkacak bir karartıda seni bekledim deniz kızı
nedense hiç sevmiyorum akşamları, sensizliğin karardığı, simsiyah pelerinini giyinmeye hazırlanan gün batımınında
karanlık yerine akşamlara mavi çökse, gök mavi, gece mavi, deniz mavi
deniz kızı sana tutkum aşkımda mavi galiba
Bu aşk senin olsun
Yüreğimi çıkart ellerinde dursun
Gözlerimden akan her damla hatıram olsun
Son sözlerim ezberin olsun
Her kelamım hançer olsun kanatsın dudaklarını
Yüreğini çıkartsın atsın sokaklara
Gece karanlık
Ürkütücü
Ayın şavkı vururken
Dolunayın kasvetiyle üstüme
Korkuyorum
Ay göğün tepesinde
Seni düşündüm çökmüş köşeye bir başıma
Elimde bir fırça adını yazdım toprağa boylu boyunca
Adının harflerini mutluluğa,soyadını hasrete boyadım
Düşlerimdeki umutsuzluğu gözlerimdeki nehirlerde yıkadım
Sonra adını yazdım harf harf
Önce NUR’u,sonra HAYAT’ı yaşadım
Hani bana kendini anlat demiştin ya, zordur insanın kendini anlatması kelimeler gebe kalmışken doğurmaya kısır olmasıdır,bir gramofon kağıdından süslü kurdelelerle yaftalanıp ben güzelim deme hali gibi paketlenip sunulmasıdır.
Ben ne sendeki benden fazlayım, nede sendeki benden eksiğim
Ben hiç kendimi anlatamadım belki yokluğumun çokluğundan, belkide varlığımın çokluğundan hiç bilemedim.
Değerlere önem verdim hafsalamın içinde öğrendikçe bilginin,sopa yedikçe sevginin var olduğunu öğrendim.
Bilginin alını rafa koyulacak olgu olmadığını insanlarla paylaşılıp aktarıldığı sürece bir anlam ifade ettiğini öğrendim
Sevgi denilen olgunun yüreğin içini işgal eden prangalanmış mahkum değilde tomurcuklanmış çiçek gibi açıp, kuş kanatlarında var olan bütün canlılara serpilmesi gerektiğini öğrendim.
Seni düşünürüm yüreği cam kırıklarıyla dolu,şımarık halin çok dokunur bana
iyice kaptırırım kendimi
kıyım kıyım kıyılır içim
hıçkıra hışkıra ağlarım belli etmeden
bilirsin çok körpeydi yüreğim
senin gibi
Yalnızlık gözyaşlarıyla ıslandı kalemimin ucundan dökülen aşk mısraları
Kan kırmızı gömleğimi giyerken yüreğim
Yitik düşlerimin kanadı kırık kuşunun resmini çiziyordu
Sensizliğin dayanılmaz mahkumluğunda
Müebbet aşka mahkum olmuş yüreğim
Aşk türkülerini hücremin duvarlarına yazıyordu kanayan parmaklarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!