Ali Gözütok Şiirleri - Şair Ali Gözütok

Aşk Mührünü Vurunca (Gülce Buluşma)

Büyüleyen gözlere, aşk mührünü vurunca,
Tomurcuk goncaları, açılır gül’e döner.
Mihrabımrır diyerek, el bağlayıp durunca,
Ok misali kirpikler, çağıran dil’e döner.

ŞU İNSAN (Triyolemsi)
-1-
Sen sırlar aleminde, bilinmez bir hiç iken,
Kim indirmiş acaba, dünya denen şu hana,

Düşündün mü bir kere, kimdir nedir şu insan?

Yazma ruhsatını, aldım elinden,
Şiir’in ustası, anlar dilinden,
Göller yöresi, Burdur ilinden,
Dumansız bir közdür, İsa Kayacan.

Ne zaman yazdımsa, alıp okudu,

İZİN VER SEVEYİM

Günah değil suç değil, sevmeye hakkım yok mu?
Ya seni seveceğim, yahut da öleceğim.
Sen insan değil misin? Sende hiç insaf yok mu?
Ya izin ver seveyim, ya yoluna öleyim.

KİRLENİR

Meleker kadar temiz, arı duru doğanlar,
İki kapılı handa, yaşar iken kirlenir.
Kapısına geleni, ters yüz edip kovanlar,
Menfaat tünelinde, koşar iken kirlenir.

Saymadım kaç sıradağ, kaç şehir ötesinden,
Uzaklardan ses verdi, kızım bayram gecesi,
Anladım çok mutluydu, anladım ben sesinden,
Beni çok mutlu etti, kızımın alo sesi.

Dalga dalga sevgimiz, gök kubbede yol açtı,

İNSAN BU

Hani aşk büyüsüyle, canlanırdı her toprak,
Bal sızan bir salkımdın, gölgendi zümrüt yaprak?
Mest eden bir şarkıydı, Kahkahayla gülüşün,
Kuruyan dudağıma, can verirdi öpüşün.

Gerçekten yaşanmış mı, efsane mi bilinmez,
Gönüllerde yaşar o, aşığın gülü Leyla,
Hasret çeken bir kalbin, gözyaşları silinmez,
Mecnun’a dönen Kays’ın, tomurcuk gülü Leyla.

Gönül tahtında sultan, aşk’ın taçsız ecesi,

Biliyorsun, sende benim dermanım,
Aşkından bitabım, bak perişanım,
Dile düştü gayrı, şöhretim şanım,
Ak göğsün üstüne, sarsan ne olur.

Sensizlik gözyaşı, çekilmez acı,

Nevruz Bayramı

Üçbin yıl öncesinden, sürüp gelen ünü var,
Şan ve şöhretle dolu, övünç veren dünü var,
Yeniden dirilişin, bugün bayram günü var,
Kutlu olsun dostlarım, size nevruz bayramı.