Son bulacak bu sensiz geceler birgün
şu sarhoş bedenim ayıkacak,
kendime geleceğim.
Kuşlar artık penceremden ötmeyecek üzgün üzgün.
Felek yakamı bırakacak
karanlıktan bir umutla bakıp,
Söner şehrin ışıkları bir bir,
içinde ağlayanmı var gülenmi,
kimbilir.
Bir karanlık büyür gözlerimde sebepsiz,
ben şaşkın gezerim ben kimsesiz.
Ayın şavkı vurur kaldırımlara.
Bu ne yalnızlıktır böyle
Ne bu tenha köşelerin benimle alıp veremediği.
Hele şu yıldızların körlüğü de ne
Hani güneşin sıcaklığı nerde
Yüzümdeki o tebessüm,
İçimdeki gülen çocuk hani.
Makineler işler,sıra sıra,
göz görmedik makineler.
İnsanlar çalışır arasında.
İnsanlar aşağıda,
insanlar yukarda.
Bir benmi çırak kalmışım,
Ve gittin;
beni geceye bırakıp,
yokluğuna terk edip gittin.
Sessiz ve usul,
ayrıldın yanımdan.
Geceyi harap,
Alıştığım artık,şu dört duvar.
Kokusuna alıştığım,
rengine alıştığım,
hatta sevmeye başladığım,
şu dört duvar;
benim odam..
Evimiz dardi,hava kisliydi.
Ellerin ellerimde titredi ablacigim.
Bize elveda diyen,yanagindan süzülen bir damla yasti,
Gözlerin gözlerimde kapandi ablacigim.
**
Suçun neydi,sevmek mi,söyle,sevmekmiydi?
Ne yar gelir aklıma,
ne diyar.
Ne açlığım,ne tokluğum.
Kim arar beni,kim sorar,
nedirki;
dert sıraladığım,
Sensiz gecelerden,yine bir gecenin,
alıcı kuytusundayım...
Birazdan sabah olacak.
Aramanı umarak bekliyorum yine,
aramanı umarak dört gözle..
ama;
Bugün kalemim yüreğime inat,
seni yazdı.
Her kelimede,her mısrada,
bir ucunda sen,
ben vardım diğer ucunda.
Bulutlar bir öfkeyle,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!