Okşadın mı hiç gece yarısında
Böcül böcül bakarak yanına sokulan,
Soğuk ayazında şubatın ıslanmış
Bir sokak köpeğini?
Isıttın mı hiç yağarken sulu sepken karlar
Uyuşmuş soğuktan buza kesen ellerini
Umut etmekse yaşamak
...Seninle başlamalı günler
Umut etmekse yaşamak
...Sana çıkmalı bütün yollar
Umut etmekse yaşamak
...Sen olmalısın anlamı yaşamın
Farketmiyordu bu kaçıncı maviydi
Kaçıncı siyahtı geçen
O kalın
O soğuk
O ses geçirmez duvarları hiç çizmezdi,
Bilmezdi zaten saymasını yaşınca
Kör karanlık sabahların
Uyku yitimlerinde,
Yalım dilli şimşek çakan
Gri bulutların
Sarhoş yağmurlarında
Yitirdim seni.
Gülşen'di adı
Ömrü boyunca gülsün
Ve hep şen olsun diye
Daha doğmadan önce
Adını,
Gülşen koymuştu mahalleli,
Bir ben mi fazla geldim
Bir beni mi yük saydın
Kimler volta atmıyor
Kimler arşınlamıyor adım adım
Meydanlarını, kaldırımlarını
Kaç kalpazan kaç etini satan,
Yanıma düştü ay sessizce
Silik bir kaç da yıldız
Belli belirsiz,
Tünedi bir kuş ayın üstüne
Karıştı ayla, yıldız.
Görmedim kaybetmiş topunu
Ne bıraktığın hüzne
Ne gülerek vurup gidişine kapıyı
Ne de üzülüşüme,
Anlamadın ya beni
İşte bir tek ona yanarım,
Ama yazıyorum bak şuraya
Soruldu çimdi, ağaçtı
Ne varsa yeşilden yana
Ya da kuştu tavşandı
Ölür mü zamanla?
Dedim ölür/ Soruldu
Peki ölür mü?
Uslanmazdık......
Bıçkındık beyazlarda köpüklü
Ucunda
yaşardık
Mavilerin,
Uzak iklimlerin çocuklarıydık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!