Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Güftesine ismini düşürdün;
giderken benden, bütün şarkılara.
Aynalara yüzündeki güzelliği
yürek yansın diye
özlemini düşürdün.

Sancılarımız tıpatıp benzeştiğinde
affederiz birbirimizin suçlarını.
Hataların tamiri için
küçük işbirlikleriyle
yeniden küllerinden doğar belki
beynimizdeki kayıp kişi.

Aç sayfalarını ömür defterinin
say eksilerini artılarını
eğer içim rahat diyorsan, doğru yoldasın
utanıp sayfayı yırtıyorsan, yoldan çıkmışsın.

Düşün hemen kaçma beriye

Hırçınlık yakışmıyor sana! !
saçının telleri sinirden değil
neşeden titremeli,
savurmalısın türlü şımarıklıklarla.

hayat her zaman

Gülücükle donat gününü
Muhabbetle an dününü
Tanı renklerin türünü
Sarın sevginin gürünü

Gülüşle güzelleşirsin

Kendi dengem içinde gelişir hayata sarılışlarım.
Hüzne yenik düşmeyen sol yanımı, ayakta alkışlarım.
Ah! ! renklere çocuk neşesiyle bakan düş yangınlarım.
Muzur neşelerim; mutlu ruhumdaki uçan balonlarım.

Her uçurduğum balon içinde, bir sihirli düş gizli! !

Yeşilim alabildiğince yoğun
umutlara tomurcuklandım
keder örtülerine dolanmadan.
En güzel çiçek benim
en tatlı bal
en inandırıcı yalan.

Kelebekler renklerini bıraktılar avuçlarıma
anılardan cümleler düştü dağarcığıma
en güzel çağındaymış çocukluğumuz
şimdiki çocuklar neşesiz ve mutsuz

Biz kelebekleri görürdük ağaç dallarında

Mazinin sonlanışıydı
gözümde iki damla
karanlığı yansıtmayacak artık
o eski ayna,
odamda
sokağımda

Haz duyarak baktık hayata;
Elimizde bir tutam umut,
Yürekte sönmeyen aşk ateşi,
Düşlerimizde sevda vardı.