Alev Yavuz Şiirleri - Şair Alev Yavuz

Kapan gözlerim kapan
yar çekip gitmiş çoktan
sevgi çoğaltan yürek
hançer yedi hiç yoktan.

Sevilen neden nankör

Bir sürü yeşil vadide
barut kokan ellerin kıyımı var şimdi
öksüz, yetim çocukların çığlıkları dağların eteklerinde
sevdaya koşan bir genç yürek tutsak düşman elinde.
Şimdi; savaşın en çirki halleri
meraklı gözlerinin kan kokan manzarası

Sıradan değildir
ruhun derinliklerindekiler;
diş izi hırsların yangınından,
aşk izi sevgili hazlarından,
kir izi nefsin tapındıklarındandır.

Dilimizin mayası neden ekşi olsun ki?
Hayatı izleyen göz neden kötü yorsun ki?
Acı yünlerden yelek giymesin hiç bedenler
Ölüm var, ayrılık var; neden ruhlar donsun ki?

Sorunlar olacak elbet, hayat atlı karınca

Bendeki aşkın benzer yaşama
Kundaktaki bebek kokusu
Bülbülün güle bitmez tutkusu
Ve yaşanılan her an; hayat coşkusu

Gönül damıtıp anılarını
ayırır sancılı hüzünlerini
huzur örtüsüne sarılıp sıkıca
kötülüklere kapatır gözlerini.

İnsanın dayandığına

Güneşten bir sarı çalsam
akşamın grubundan kırmızı
keyfime bir şarap açsam
içsem doya doya sevda yangınını.

Anasayfasındayım aşkın

Safiyane sevgiler; tutku salıncağında masum bebek misali
Heyecana kapılsa
İleriye atılsa
Hesaplamadan yara berelerini; yere çarpacak gibi

Emeklese güven içinde, kötüye, kem göze denk gelmese kaderi

Canlı vesikasıdır; yaşanmışlıkların şair.
Yüreğini aşka, umutlarını rüzgâra verir.
Pervane böceği olur yangın sevdalarının,
Ulaşılamayan sevgili için mum misali erir.

Sessiz çığlıkları; ruhunda hüzzam nağmesi.

Kendi yüreğime misafirim bu gece
mumun uşığı gibi titremekteyim
korkularım ince bir sızı
acılarım dev gibi.

Sahile yıldızlar düşmüş yakamozlardan