Saklı bahçende eşsiz çiçekler açardı,
göstermeye korktuğun…
Kalp kırıkları üstüne, ölüm şarkıları söylerken,
en kuytu köşelerinde karanlığının,
bulunmak isteyen kayıp bir kız çocuğu vardı,
hiç büyümeyen…
Sana veda edemem…
Günler aylar, yıllar boyu,
belki bir ömür boyu, sesini görmeyebilir,
yüzünü duymayabilirim…
bilinmeyen yerlerde,
ya da bir türlü bitmeyen yollarda olabilirim…
Kapalıydı penceren,perdeler örtük
Karanlığa batmış evin ocağın
Yorgun çerçeveler,kapamışlar gözlerini
Kapılar susmuş,
küskün bir çocuk gibi
Belli ki sen yoksun
7.15 treninin makinisti
Allah senden razı olsun
Yani sen de olmasan
İşe geç kalacağımız yoktu
Günler yaprak yaprak yırtılır hayatından
Geçti sanırsın;
Bitti artık,fırtına dindi! ..
Oysa inceden inceye,sızlamaktadır kalbin
Aşktan kaçılmaz,anlarsın ama;
Kan gölüne dönmüştür sevgin
mutlu olmak bu kadar kolay mı
seni düşlediğim anlarda
tatlı bir huzurla doluyor gönlüm
masmavi bir nehir akıyor içime
koyu karanlıklar içinden
aydınlık şiirler uçuyor ellerime
Merhaba!
Kalbimi titreten duygular
Bir veda merhabası bu aslında
Pembe gözlüklerimi yitirdim
Tüm çıplaklığıyla çarpıyor yüzüme yaşam
Ne eski dostlukların tadı
Yolunu mu şaştın minik kuş
Ne işin var odamda senin
Dönüp durma öyle başımın üstünde
Burası uçsuz bucaksız kanat açtığın
Mavi göklere benzemez pek
Hadi,pencereleri açıyorum bak
Bir kırlangıç uçuşudur sevgim
Bir gülün açışıdır bazen
Bir vapur kalkışıdır iskeleden
Dosta verilen selamdır sevgim
Tan yerinde ağarır her sabah
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!