Akın Akça Şiirleri - Şair Akın Akça

Göreli, kendisi ancak olarak:
Aynı zamanda ileri giderken dönüyorum
Geçmişe diye hissediyorum bazen;
Ortadan ikiye bölünecek gibi birden.
Aynı olay esnasında şunu da hissediyorum:
(Esas garip olan)

1. Bitmez Koza

İşte Kozmik yumurta, her şey onun içinde!
Yavaşça yaklaşıyorum, sanki ürkütecek bir şey varmış da!
Özenle soyduğum kabuğunu anı olarak parçalara ayırıp ceketimin cebine atıyorum …
Beynin kıvrımları gibi şeyler var etti kendini! ! nerede ne var, ya da ne bulmalı ya da düşünerek gelmiştim buraya ne?

Adil insan şekillendi,
şekilden şekle girdi.

Kötü insan,
geride kaldı.

Köpekleme yüzen albatros, kanatlarında
.. beş kere daha muktedir;
gök kürenin,
yosun tutan ama tuttuğuna kalkan şaşı, okyanuslarında -
ışıldayan yıldız kollarında,
şekli beş toz sancak uç fırıldaklarından …

Hala umudum var diye dövünene
umut yok değildir ama küser,
demiyerek yadedene vardır.
En geçerli var olan,
demeyerek yadetmemek, geçerlisinden.

Biliyorum pek bir fark yok gibi geliyor belki. Ama dünyanın içinde olduğu
şu durumlarda senin oraya gitmen sana pek daha fazla şekil yapmayacak bile.
Pek fark yok gibi geliyor olabilir, normal, normal olabilir, içinde bulunduğun
toplumdaki tarihten getirdiklerinle ama fark var, inanıyorum yine de.
Çünkü küçük bir örnek olsa bile, bir misal, denilenleri dinlemeyip heyecanına kapılıp,
eskiden Arjantinliyi düşürüp kırmızı kartla oyun dışı kalabilip

yok; kim derdi ki
dallar yapraklardır,
biz doğmadan önce.

ama doğunca gördük
kardeşmiş her biri,

Kim üzebilir ki birtanem seni
sen üzebildiysen kendini...
Bütün bir midyecil,
ara ara, aralıklarla açılır da kaderinden;
teslim olmadığı kederi mi?
Hiçbir koşulda:

Fare deliği gibi
bir ayakkabı noktasından
geçirmesi için
uzattı verdi ipliği
bir yaşlı baba
torunu gibi oğluna.

Çilek kız, her günkü gezilerinden birine çıkmıştı lüks arabasıyla. ‘Evlenme vakti ne zaman gelecek? ’ diyorlardı onun için, ama o oralı bile değildi.
Dolaşırken, o araba hiç de balkabağı olmuyordu, çünkü o külkedisinin aksine çok zengin doğmuştu.
Bir gün arabası masal şehrin kırmızı ışıkalrında durunca, bir oğlan yaklaştı ve ona çiçek sundu. Şöyle bir konuşma geçti aralarında:
-Kimsin sen?
-Hiçkimseyim, şu an. Çiçekçiydim 5 dk. önce ama bu çiçekleri size satmaya getirmedim,
hediye etmeye getirdim.