Akın Akça Şiirleri - Şair Akın Akça

toplayıp çıkınları
düştük yollara.
ne var ne yok,
edeceğiz zorlukları
dere tepe düz

1. Bitmez Koza

İşte Kozmik yumurta, her şey onun içinde!
Yavaşça yaklaşıyorum, sanki ürkütecek bir şey varmış da!
Özenle soyduğum kabuğunu anı olarak parçalara ayırıp ceketimin cebine atıyorum …
Beynin kıvrımları gibi şeyler var etti kendini! ! nerede ne var, ya da ne bulmalı ya da düşünerek gelmiştim buraya ne?

Demek denizin *
sığından
gecenin, dibine;
yok
olmuyor, yok olan var ise

Bütün bir gün korkarak kaçıyorsun Gargamel’den,
Her daim devir milenyum semirişlerde ha?
Şirine şirin, Tweety mi?
Ne zaman ki et benine baksan onun,
Kafesin içine hınca hınç,
Doğru, sen koşturuyorsun …

I

Kendin gel
dedi aç dürtüye sihirli dünyevi köstebek:
kar ya da kış gibi; yaz ya da ilk bahar.
'Kendin gel';

Göreli, kendisi ancak olarak:
Aynı zamanda ileri giderken dönüyorum
Geçmişe diye hissediyorum bazen;
Ortadan ikiye bölünecek gibi birden.
Aynı olay esnasında şunu da hissediyorum:
(Esas garip olan)

Quite sincere, paranoid Gelibolu …

Tek bir tanrının yarattığı bir evreni bükmek
İstiyorum desem esas yalan olur bu dalga
Parçacık ikiliğine, ne var ki ben yalancısıyım
Onun yine de ve diyeceğim ki bu yüzden:

Duygularımızı bilincimizde yoğurmalı.
Çıkanı ortaya vermeli ince zihne.
Burdan geçen akıl süzgecinden geçsin
-sağduyu ve yönlendirme,
Yumuşak muhakeme merkezinden.
Böylece, koruyunca artık eldekileri;

Adil insan şekillendi,
şekilden şekle girdi.

Kötü insan,
geride kaldı.

Köpekleme yüzen albatros, kanatlarında
.. beş kere daha muktedir;
gök kürenin,
yosun tutan ama tuttuğuna kalkan şaşı, okyanuslarında -
ışıldayan yıldız kollarında,
şekli beş toz sancak uç fırıldaklarından …