Akın Akça Şiirleri - Şair Akın Akça

Döndü dünya, uyurken;
Uyku bir çocuktur:
Bilmelisin bunu.

Art niyet olmadıklarında,
Çocuktur! ! !

İnce duygu
uçurtma.
‘ (Çocuk
kadar
çok)
, Çocuk’.

kim fırsata umut kazanmak der? ?
benden umut kazanmayacak keder! !

sadece bir ilerleyecek er!
evet, gerekirse hepsini

Hayata verilen ödünç mü nakit?
Cash; naş, istemeyiz beleş.
Ama sunmak isteriz de
İçlerimizdeki güzel, keleş.

Yadsırız rağmen buna,

Her şeyi bilemiyor ki insan, öyleyse;
Neden güzelleştirmesin her şeyi, daha az bilen.
Beynimizin içinde sayısız nöron:
Sayısızın da daha fazlası olur mu olur;
Bundan daha fazla bağlantılar, hücreler arası.
Orman gibi her yer; çölleşmeler tutarsız...

Cehennem ile yer arasına sıkışmış
Bir bulut katmanıydı Pan, gökyüzünde kavuran ateşiyle.
Konuştuğunda Eros köpüğünden dalgaların yeni şekle gelmiş Afrodit’le,
Uzun yolculuğunda Siren’leri görüp örmediğini sordu:
Yıldız yıldızı tanır, çiçekler çiçekleri, arılarsa arılarla oturur sohbet eder ancak
Kendisi erkek bir dişi gördüklerinde

Aşağıyla yukarı olsa olsa mukoza ve cennet de cehennem
-

Ölüm diri, insanlar çeşit çeşit
Çözülürsem eşeylenirim
Hipokrat yemini sırada, hastane koridoruna çıkarsam

-*-
e.
Boşluklar da karanlığa ihtiyaç çeker:
Kendine bir boşluk bırak,
az nefes al.
Geri dön, ileriye git;

Özlüyorsun,
Hissediyorum.

Evlenmiş olduğun gibi bir törene gideceğim bu gece,
Kına yakmışlardı bir gece önce.

Ne kadar gerçek olabilir
bilemediler,
gördüler;
Has pazlama:

Pek de farklı değil;