Akif Tütüncü Şiirleri - Şair Akif Tütüncü

Gül kokulu sevdaları bıraktık
Dikenler ektik yüreğimize
Koklamak için uzandık
Kalbimiz kanadı kalakaldık öylece

Tohum ektik sevda ektik tomurcuklansın diye

Ahşap sevdaların gıcırdak hüznüyle sevdim
Yıkılamsı eskilikler devrildi üzerime
Deli mavi denizler doldu içime
Köprüler uzandı senden bana geriye

Sırları yaşamın özü
Ölümler
Düşlerle bağlarını kurar
Her işlenen cinayette
Geçmişten açılan bir hazine
İfşa eder ruhun çıplaklığını

İçi oyuk bir ağaçta ki
Yavru bir kuşa
Karıncanın
Bir ömür yemek taşımasıdır
Aile

Kimin için toprak, kalbini yarıp un verdi
Un,kızgın ateşte pişip aş verdi
Aşk, kimin için emekti
Emek, kimin için Samet’in saç teliydi

Etiketi
Amerika
Timsah derisi geçirmiş, maskeli
Entel, dantel hepsi
Amerika
Animasyondan pragmatik

Dokunduğun eller
Buğulu bir sonbahar esintisi bırakıyor tenime
Avuç içlerin yalnızlık yağmuru
Dokun
Yüreğime çiz çocukluğumu
Resimleri yansın mazideki fotoğrafların

Bir Akvaryumdur dünya
İnsanlarsa balık taneciği
Bir fanus içinde
Sınırsız özgür
Yüzüyor umuda
Yüzgeçler umut yüzgeçler sevgi taneciği

anne büyüdüm artık
sabahları uyandığımda kahvaltı hazırlayacak birini
beklemiyorum
bir kaç poğaça acı bir bardak çay
sabahın karşılayışı

Hep hüzün yazdım, gözyaşı damladı satırlarımdan
Anlaşılmayan duyguların anlaşılmayan kahramanı oldum
Kalbimi kalem yapıp, adressiz mektuplar yazdım
Postacı kalbime geri getireceğini bile bile duygularımı

Kimi gün annemin sütü kanadı toprağa