Akif Tütüncü Şiirleri - Şair Akif Tütüncü

çöz avuçlarımdaki
çöl yangınını
bir yudum rüzgar aksın
ellerinden ellerime

nereden bilirdimki
kelimelerin şiir olması için
bir duble rakının içine girmesi gerekt

Bir Mayıs Bin Dokuz yüz yetmiş Yedi
Adım
Adım
Devler geliyor
Korkuyor
Cüceler

Ben hep rakı sevdim
Hayatıma su katıldığından olacak
Hep sek içtim

Mezelerim boldu
Yüreğim çok yanık olduğundan

Ah
İçimdeki yalnız ağlayan çocuk
Büyü artık
Ne geçmişe akıttığın damlalar geri gelir
Nede tatlı bir ses yayılır odanın duvarına
Kilitlenirsin bir günaydınsız sabaha

Ah o kolum yok mu?
Hep diğer insanların ellerini tuttu
Her insanın kendini şımartacak
Başka bir eli daha olmalı

Kır(atın) rüzgâra esaretini
Uçsun kanatları(can) yıldızlara yolcu
Esarettir topraklar
Gökyüzüdür özgürlüğün doğum günü

Kanatlan Kır(atın) yıllara dargınlığını

Ağaçtaki yaprak
Mademki döneceksin her bahar
Neden dökülürsün

Yüreğimizin
Islaklığıyla
Gül döktük
Diğer kanadımızın yoluna
Kurumayacağının umuduyla
...

Akif çe
Taşlarımın tellerine
Hangi baltayla vursanız da
Hep aynı müziği söyler toprak
,,,,,,,,,,,,,