Ahmet Yumuşak Şiirleri - Şair Ahmet Yumuşak

Yıllarca sevgiyi aradım durdum
Peşinde koşmaktan artık yoruldum
Bir sevda uğruna eridim soldum
Ben sana kendimi anlatamadım

Böyle yaşanır mı? Senden uzakta

Atam
Biliyorum
Sende insansın benim gibi
Ama biz olamadık senin gibi
Kilit vurdular ağzımıza
At gözlüğü taktılar yüzümüze

Giderken bir umut ve hüzün bıraktın
Ben seni özlerken sen bana uzaktın
Elimde tuttuğum bu resmi bıraktın
Ben senin boyunu özledim oğul

Özledikçe gelirim demiştin bana

ÇANAKKALE

Düşman gemileri sahilde
Haber salındı her yiğide
Baba oğul aynı cephede
Buluştular! Çanakkale’de

AİLEM

Sabah günaydınla başlar
Annem saçlarımı okşar
Güneş girer odamıza
Mutfakta kahvaltı başlar

İnsan bir ağaç gibidir
Tohum gibi ekilir toprağa
Yeşerir filiz verir
Sevdiğiyle evlenir dallanır
Anne-baba olur
Çocuklarına gölge gibi

Neden bakmıyor gözlerimiz?
Eskisi gibi birbirimize,
Aynı mekânda bile
İki yabancı gibiyiz.
Seninle bir zamanlar
Yanardağ gibiydi sevdamız,

Cumhuriyetle yaşıtız biz
Çoluk çocuk genç ihtiyar
Yaşımız yetmişsekiz(29 Ekim 2001)
Adımız Mustafa Kemal
Üç kuşaktır özgürüz biz
Dedem babam ve ben

Vatan sevgisiyle sensin büyüten
İnan ki burada çok mutluyum ben
Bir gün de olsa beni böyle görsen
Anne ben bir günlük askerim asker

Mutluluktan aksa da gözyaşların

Sana anneciğim dedikçe
Nasılda gülüyorsun
Okula gittiğim hergün
Beni çok özlüyorsun
Bir gün yetmez
Seni anmaya