Doğaya karşı gelinmez
Diz çöktürür insana
Rüzgar alır götürür
Fırtınayla uçurur
Hortum alır içine
Havalara kaldırır
Borç verdim dostuma
İyilik olsun diye
Bana sitemli bakar olmuş
'Niye vedin niye? '
Yolunu değiştirirmiş meğer
Beni görünce...
Yokluğun yaktı beni
Anılar teselli etmiyor
Sen gidince anladım
Bir sana bir de suya muhtacım
Masamda yerin boş kaldı
Bakar dururum bardaklara
Öyle uzaktan olmaz
Hasretinle yaşanmaz
Aşkından düştüm derde
Aşka ilaç yazılmaz
Hastayım gözlerine
Deniz'i aradım Ankara limanında
Gemiler yok artık, Kızılay Meydan' ında
Üç genç fidan sallanırken dar ağacında
Ankara ağlamadın mı çocuklarına?
Direnişin sembolü 68 liler
Geceler olmasaydı
Aşkın adı kalır mıydı?
Güneş hüzünlü batar
Yıldız ve ay parlar mıydı?
Aşıklar gece ölmez
Yokluğun hiç çekilmiyor
Hasret kaldım sana Ayşe’m
Dünya bana dar geliyor
Çok özledim seni Ayşe’m
Hani çabuk dönecektin
Aydın dediğin halkı aydınlatır
Karanlıkta bırakmaz
Bir köşe kapmak için gece gündüz
Paraya tapmaz
Ruhunu satarak köle olup
Şeytanla yatmaz
Ben giderim gelmem geri
Terk ettiğim o yerleri
Silip attım defterimden
Yaşadığım o kaderi
Gözlerin kaldı gözümde
Keşke sevseydin beni
Seni sevdiğim kadar.
Yokluğunda teselli bulurdum
Seni özlediğim zaman,
Avuturdu beni anılar…
Adını anmadığım saatleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!