Sensiz ne yapar şimdi gönül sende gidersen,
Bilmez gibi davranma, şu kalbimdeki senken,
Gitmek çaredir sanma, şu gönlüm seni sevdi,
Bilmez gibi davranma, şu kalbimdeki senken.
Mahzun bırakıp gitme sakın, gitme baharda,
Bu akşam bir başkalık var bende
Yüreğim hop kalkıp hop oturmakta
Heyecan desen değil aşk desen hiç değil,
Yer yerinden oynamakta etrafımda hayaletler dolaşmakta
Kalbim sıkışmakta.
Yine hüzün var şüphe var içimde.
Gök bakır, dağlar bakır ufkum bakır,
Hiç param yok, ceplerim var tamtakır,
Her gören berduş diyor, hiç durmadan,
Eğdiğim boynumda var, bir kör satır.
fâilâtün fâilâtün fâilün
İnsanlık bazen insanın kendi başına da dert olurmuş. Memuriyetten emekli olmuş adamın biri, bir gün bir iş için gittiği bir başka memlekette gezerken bilerek ya da her nedense istemeden bir kavgaya karışır. Kendisiyle kavga edenler tarafından bu öyle bir dövülür ki, adam başına yediği darbelerden dolayı geçmişini unutur, hastaneye götürler üzerinde kimlik çıkmayan adamı baştan savma muayene ve dedavi edip gönderirler. Bu adam kim olduğunu, nereden geldiğini artık bir daha hatırlayamaz hale gelir.
Adam aslında bir memur emeklisidir. Ve memleketinde bıraktığı ev kadını eşinin ve iki çocuğun babasıdır.
Fakat kim olduğunu nereden geldiğini hatırlayamayınca, bir daha geriye evine dönemez gittiği yerden.
O günden sonra garip, garip dolaşır durur.
Parası biter ama o adam geçmişini unuttuğu için kendisinin de kim olduğunu bilmediği için onun bunun verdiği yemeklerle ekmek parasıyla yaşamaya başlar memleketinden uzak bu şehirde.
Sokaklar onun evi olur, saç sakal birbirine karışır. Herkes bunun bir garip olduğunu düşünmeye başlar.
Kumsaldaki kumlar gibi ıslak vücudundan,
Terler dökülür yerlere, gördüm ki sabahtan,
Saç baş dağınık kim seni sevmişse Hümeyra,
Öpmüş seni bol, bol sevişirken dudağından.
Sen konca çiçektin koparıldın’ da sonunda,
Yıllar oldu
Hayatımın şekli değişeli
Zaman
Anılarımla yaşamanın zamanı
Sorma hatırlatma bana sen şu geçmişimi
Ne olur ne olmaz
Düşünüyorum gözlerim kapalı.
Neler geliyor neler geçiyor bir bilseniz aklımdan.
Anıların ve şüphelerin doldurduğu gözlerim kapanıp, kapanıp, açılıyor düşünürken.
Bir karanlık kuyunun içinde gibi hissediyorum kendimi,
Bakıyorum,
Ve bir ışık bile göremiyorum, düştüğüm kuyudan…
Serin, serin esen rüzgâr,
Esersin’ de, yüreğimi delik, delik delersin.
Sen eserken,
Yaylaların kokusunu koklatırsın bana.
De sen!
Nereden gelirsin, nere gidersin.
Çık git artık benim hayallerimden,
Beni benden çalan, vefasız yıllar,
Neler çektim neler, senin yüzünden,
Gözyaşı döktüğüm, vefasız yıllar.
Çektiğim çilemdir, senin elinden,
İnsanın insanlığa görevlerinden biridir,
Hoş görü.
Bir diğer ise, yapacağın özveri,
Unutma!
Düşün bu sözleri;
Hak için yananlara bak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!