Ah, Kasım ah.
İyisin hoşsun amma, birazcık gururlusun.
Hatırla!
Bir zamanlar, çocukken tanımıştım seni,
Öylesine çok severdim’ki seni, seninle paylaşırdım neşemi.
Seninle, gurur duyar!
Yorgundu o.
Başına gelenlerden
Düşünmekten
Beyin durmuş çalışamaz olmuştu
Ve!
Gözlerindeki hayalin
Kar beyaz, dağlar beyaz.
Üşüyorum.
İliklerim donmakta, bu gün hava çok ayaz.
Aklım, Toroslar’ da.
Karlar üzerinden, baş veren sedirleri
Ey insan, bir düşün akıl deneni
Kim yapmış kim koymuş insan beynine
Akılla dönmezse, beynin dümeni
Boş kafan giderdir, kendi kendine.
Bir iş yaparken aklını kullanan
Ben kendimi kaybetmişim.
Kaybetmişim, bir gizemli dünyanın baharında.
Bulamadan geldi.
Geldi neredeyse, artık bitmek üzere olan şu sonuncu baharım.
Şu yalan, yalan, dünyada.
Bir işveye kul oldu’ da gönlüm, baharında
Aşk bitti yürek yandı, hüzünden hazanında
Yıllar yılı sevdim’ de yeterdir demeden ben
Aşk bitti yürek yandı, hüzünden hazanında.
Düşman gibiyiz şimdi, konuşsak bile evde
Aşkı taşımak için, yürek ister,
Yüreksiz insanda, aşk erken biter.
Yüreğin olmazsa gör bak zamanla
O aşkın elinden kayar giderdir.
Aşkına güvenip, taparsan aşka,
Şu yalancı dünyada gün görmeden hayatta
Her yerim yanar olmuş, sevdadan derler bana
Gamla dolu bir vaktin yaşanan son deminde,
Seni yakan bu ateşin, sevdadan derler bana.
Ömrümün son deminde, âşıksın derler bana.
Bir ses duyuyorum atiden
Bu ses!
Bana bir şeyler söylemeye çalışıyor geçmişimden.
Başım yana düşmüş,
Düşünürken.
Göğsümse!
Atiye karanlık görerek bakma
Bakarken sen ona, ışık diye bak
Atiden hep ders al yabana atma,
Aldığın o dersler olur tutamak.
Atinin her dersi, sana ışıkken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!