Ahmet Nural Öztürk Şiirleri - Şair Ahmet ...

hangi yol olursan ol
yürü ey yol
git gidebildiğin kadar
kaç adımlık yer ki bitişin
bir çıkmaz sokak sonu değil mi geri dönüşün

uzaklarda olman değil
uzak neresi bilmeyişim
belki de uzağı yakın
yakını uzak sanışım
bir tuzakta bir sarışınla yatışım
kuşkum

Dün dünya dönüyordu ben gördüm
Bugün de dönüyor ve dönecek hergün
Kökten devrilip gidesiye
Hesap sorulmaz diye yaşıyor veresiye
Ferman böyle düzülmüş ne gelir elden
Çıksan dağlara boş orda da aynı düzen

öldürmek bu kadar kolay mı
çıkarsız sevmekten
yoksa
çoraklaşır mı dünya
insan kanı düşmezse toprağına

Korkma düşmekten
Ayakta kalmak için
Kendine bile sığınacağına
Düş düşebildiğin kadar
Sonunda kucaklayacaktır seni toprak ana
Düşüşün özgürlüğünde dalgalansın onurun

''hiçbir şey'' yapmak
hiçbir şey yapmamak mıdır
sevmemek midir yoksa seni sevmek
ölmek midir ölmemek...

nereden geldiğini bilmiyor ki adam
nereye gideceğini bilse
tutturmuş işte hüzünlü bir türkü gibi yolu
ardına bakmadan yürüyor

bir sağından geçiyor güzeller bir solundan

Her insan kafasına akıl gerek



Azıcık hatta daha da mini minnacık ta olsa
Yürürken düz yolda şaşmak

Seni ilk gördüğümde tamam işte bu demiştim
Beklediğim kayboluş
Vuruldum ben vurdun beni beynimden
İşte o günden beri deliyim
Ve sen bir delinin karısı
Delice sevmeyi öğrendin

elleri sanki hiç yaklaşmamış gibi
birden geri çekilip hafiften titremeye başladı
sevdanın yok olması
içilmeyen çayların parasını almadı garson
kötü üzüldü
kendini koydu benim yerime...