Ahmet Nejat Alperen Şiirleri - Şair Ahme ...

Ne çıkar sorarsan,
dertle dolu bakışlardan,
Gözyaşlarından,
umutların sönüp
gitmesinden.
Ne çıkar ki

Nedenleri sorgularken zaman kaybolur,
Hayatın kuytusunda sorular dolup taşar.
Neden ayrılıklar gelir, yüreği dağlar?
Neden sevinçler solgun, hüzünler ağarır?

Nedenler bazen gizli, derin bir sırdır,

Neden bu yollar böyle dönük, bilmem ki niçin?
Nasıl anlatırım sana, içimdeki bu hicranı?
Niçin bu kadar çetin, bu yaşamın sınavı?
Neden, nasıl, niçin, sorular dolup ta içimden.

Neden bu gökyüzü, bazen bulutlu bazen açık?

Hayaller kurulur, umutlar yeşerir,
Neden olmasın, bu dünyada sevgiyle beslenmek.
Gözlerimizdeki parıltı, kalbimizdeki sıcaklık,
Neden olmasın, yaşamak her anı bir mucizeyle.

Zorluklarla dolu bu yolda, adımlarımız kararlı,

Nedir bu acelen,
Hızla koşarken?
Nereye gidiyorsun,
Bilmeden, düşünmeden?

Belki de hayatın

Zaman, akıp giden bir nehir gibi,
Gönlümüzde bir hikaye yazar.
Dakikalar, saatler, günler geçerken,
Hayatımızın sayfalarına dokunur.

Bazen hızla koşar, hiç durmaz gibi,

Nefesimi kestin, yokluğun bir bıçak gibi kesildi,
Gözlerimde bir durgunluk, yüreğimde bir derinlik oldu.
İçimde fırtınalar kopuyor, sessiz çığlıklar yankılanıyor,
Gidişinle birlikte, anlamsız bir boşluk oluştu.

Sözlerin, rüzgar gibi geçiyor kulaklarımdan,

Nefsi emmare, gizli bir zindanın tutsağı,
Kalpte dolaşan karanlık bir yılan gibi.
İnsanı sürükler günahların derin sularına,
Düşürür onu ahlaki çıkmazlara.

Bir nefis savaşıdır yaşanan bu dünyada,

Ne güzel şey sevmek, aşkınla yaşamak,
Gönül bahçesinde bir çiçek olup açmak,
Ruhumun derinliklerinde alev alev, yanmak,
Seninle çarpar kalbim, hep yanında yaşamak.

Sevgiyle dolu her an, aydınlatır dünyamı,

Ne hayallerimiz vardı seninle,
biz böyle değildik
Gökyüzünde kaybolan yıldızlar gibiydik,
parlayan ve birlikte ışıldayan
Aşkla dolu bir gelecek,
umut dolu günler hayal ederdik.