Ahmet Nejat Alperen Şiirleri - Şair Ahme ...

Sokak lambaları sönerken,
sessizlikte adın,
Bir hüzün dalgası sarar,
boş kalan yanım,
Süleymaniye'den iner
bir ah yankılanır,

Şehrin her köşesinde
bir anı,
Bir sokak lambası altı,
bir vapur dumanı,
Adımlarıma eşlik eder
Galata’nın yankısı,

İstanbul,
sen benim
sırlarıma mühür,
Bir yudum Boğaz,
bir iç çekiştir gül.
Kubbende yankı,

Düşlerimde gizli, adın özlemle dolu,
Her anımda seni arıyorum, unutma.
Bir sevda masalıydık, iki yürekte sızılar,
Kalbim seninle atıyor, hatırla, unutma.

Geçmişin izlerini taşır gönül yüreğinde,

Beni yıldızlara sor, sana anlatır hikayemi
Gökyüzünde parlayan ışıkların dilinde gizli sırlarım
Ben geceye düşen bir serüvenim, kaybolan bir rüyayım
Bakışlarım sonsuzluğa uzanır, umutla dolu yıldızlara sor

Beni yıldızlara sor, sana anlatır aşkımı

Beni yordun hayat, acılarla yoğruldum,
Yolunda yorgun adımlarla yürüdüm.
Gözlerimde hüznün izleri belirirken,
Umutsuzluğa düşmeden ayakta durdum.

Her darbede güçlendim, dertlere direndim,

Gözlerin, yıldızlar gibi parlayan,
Kalbimdeki ateşi hafifleten bir ışık.
Bir bakışınla dünyamı aydınlatan,
Beni yüreğinde söndür, sevdiğim.

Rüzgarın hafif esintisi gibisin,

Ben köyümü özledim, ormanını, kokusunu,
Derelerin berrak sularını, kuşlarını, insanlarını.
Toprağın bereketini, yeşilliklerin kucaklayışını,
Köy pazarının hareketini, sevdiklerimin tatlı sözlerini.

Özledim sabahları horoz sesleriyle uyanmayı,

Sustum.
Zaman durdu, alnımda bir daire —
Kalp düştü toprağa, göz değil.
Göğün kabaran yükü içime doldu birden.
O anda yoktum orada,
bir ben vardı, benden geride kalan.

Endişem, kaygım emelim,sen yoksun şimdi ben ne derim?
Uzatma sensiz sürgünümü kırıldı senden kalan ümitlerim,
Keder, endişe, kaygı, ıstırap işte gör bunlar hep benim,
Gecelerim dokunur sensizliğime okur bu sevdamı anlatan sessizliğim,
Düşüm yollarda saklı neredesin en sevgili en yüce emelim?
Ayrılık tutmuş yolları hüznümü sen sakla ey gözyaşlarım...