Ahmet Nejat Alperen Şiirleri - Şair Ahme ...

Bir köy var uzakta, bizim köyümüzdür,
Dağların eteğinde, sevgiyle örülmüştür.
Sessiz sedasız, bir yer, huzur doludur,
Bulutlara yakın, rüzgarı eser durur

Kuşların cıvıltısı eşlik eder sabaha,

Sen gel de yeter ki, kaybolmuş yolda,
Yük olmam yola, yol olur gelirim.
Adım adım izini sürerek,
Göğsümde taşıdığım yıldızlarla,
Her bir ışık huzmesi, kalbime düşer.
Baktıkça gözlerine, geceyi bulurum,

Bir kuş gibi, hafif ve özgür,
Kalbime konup, gittin.
Rüzgarın kanatlarından
düşen bir hüzün,
Gözlerimde
sonsuz bir mavi.

Her bir rüzgar esintisi bir çığlık, bir sevinç,
Özlemle doludur, hasretle çarpar
Bir gökyüzünde sevdanın kıpranışı,
Her bir rüzgar esintisi bir çığlık, bir sevinç
Bir kuşun kanadında taşır aşkı rüzgar.

Ellerimde açan kır çiçekleri,
Senin kadar güzeller mi, bilinmez.
Onlar senin izlerini taşır belki,
Benim sevgimle büyülenir, görünmez.

Aşkınla dolar taşar düşüncelerim,

Gözlerin, ellerin, çiçeklerle dolu,
Senin yanında ben sadece bir şairim.
Sevgiyle, şiirle şekillenen bir kimlik,
Bu aşkla birlikte her an ben senim.

Gözlerinle konuşan kalbimin sesi,

Birlikte yürüdük bu yolda,
Güneşin altında, yağmurun serinliğinde.
Adımlarımızın sesi birlikte çınladı,
Kalbimizde umut, gözlerimizde sevinç.

Birlikte güldük, birlikte ağladık,

Ellerim ve gözlerin çığlık çığlık ıslak,
Yüreğim dokunmak istediğince sıcak,
Mevsimi gelmeden solan bir çiçek gibiyim,
Yine akşam girdi karanlıkta yalnızlıklarım

Sessiz bir liman gibi kalbine girdim,

Aşk nedir? Bir oyun değil, en saf haliyle bir duygu,
Kalplerde coşkulu dans eder, sonsuzluğa açılan vurgu.

Ruhları sarıp sarmalayan, sonsuz bir masal gibidir,
Zamanı durdurur, içinde kaybolan bir sihir diridir.

Hayat bir rüya misali, gelir ve gider,
Rüzgâr gibi eser, savrulur ömür.
Sabah doğan güneş, akşam kaybolur,
Zamanın elinde her şey sanki ödünç.

Çiçekler açar, solmak için,