Ahmet Nejat Alperen Şiirleri - Şair Ahme ...

Beni bana bırak bir tanem ne olur,
Kendimle baş başa kalmak istiyorum.
Kırık dökük hislerimle yüzleşmek,
Yüreğimdeki sırlara dokunmak istiyorum.

Kendimi tanımak için zamana ihtiyacım var,

Ses veriyorum, duymuyorsun
En zorlu anlarım, görmüyorsun
Zaman akıyor, gülüp geçiyorsun
Istırap içindeyim, bilmiyorsun
Halim nicedir, beni sevmiyorsun
Duygularım deniz, hissetmiyorsun

Benim de bir babam vardı bir zamanlar,
Güçlü kolları ve sevgi dolu bakışlarıyla.
Birlikte geçirdiğimiz anılar,
Kalbimde hala canlı, hiç solmadılar.
O bana koruyucu bir kalkan gibiydi,
Sorunlar karşısında bana rehberlik etti.

Gözlerin, bir çölün ortasında kaybolan yolcu gibiydi,
Bir bakışınla düşmüştüm aşkın kuytusuna.
Sensiz geçen her an, bir ömre bedeldi,
Adını anarken gönlüm coşardı, sevdaya doyar gibi.

Geceler, senin adınla aydınlanırdı,

Sokak lambaları sönerken,
sessizlikte adın,
Bir hüzün dalgası sarar,
boş kalan yanım,
Süleymaniye'den iner
bir ah yankılanır,

Şehrin her köşesinde
bir anı,
Bir sokak lambası altı,
bir vapur dumanı,
Adımlarıma eşlik eder
Galata’nın yankısı,

Düşlerimde gizli, adın özlemle dolu,
Her anımda seni arıyorum, unutma.
Bir sevda masalıydık, iki yürekte sızılar,
Kalbim seninle atıyor, hatırla, unutma.

Geçmişin izlerini taşır gönül yüreğinde,

Beni yıldızlara sor, sana anlatır hikayemi
Gökyüzünde parlayan ışıkların dilinde gizli sırlarım
Ben geceye düşen bir serüvenim, kaybolan bir rüyayım
Bakışlarım sonsuzluğa uzanır, umutla dolu yıldızlara sor

Beni yıldızlara sor, sana anlatır aşkımı

Beni yordun hayat, acılarla yoğruldum,
Yolunda yorgun adımlarla yürüdüm.
Gözlerimde hüznün izleri belirirken,
Umutsuzluğa düşmeden ayakta durdum.

Her darbede güçlendim, dertlere direndim,

Gözlerin, yıldızlar gibi parlayan,
Kalbimdeki ateşi hafifleten bir ışık.
Bir bakışınla dünyamı aydınlatan,
Beni yüreğinde söndür, sevdiğim.

Rüzgarın hafif esintisi gibisin,