Ahmet Nejat Alperen Şiirleri - Şair Ahme ...

"Sessizliğin Adı Kadındı"

Kadındı,
Bir cümle olmadan da anlatabilen kendini.
Sessizliğin kıyısında ördüğü sabırla
Geceleri gündüz eden gizli bir dil gibiydi.

Konuşmaz artık harfler dudaklarımda,
Bir suskunluk örter geceyi usulca.
Sessizliğin alfabesiyle yazılır
Yüreğin en içli, en kırık mektubu.

gözlerin
bir yangın kuytusu
dudağımın tam karşısında
geç kalmış bir yağmur
bir sevda
suskunun ortasında

Bir akşam serinliği gibi
usulca sokuldun kalbime,
ne rüzgâr haber verdi gelişini
ne de bir yıldız kaydı gökyüzümden.

Sessizliğin kıyısında durduk uzun uzun,

Konuşmadı kimse,
sadece rüzgâr duydu beni.
Bir gölgenin içinden geçerken
yankı bile susmayı öğrendi.

Zaman eğildi eşiğimde,

Saatin camına vurdu
bir kelimenin sessiz soluğu.
Gecenin en derin yerinde
bir “can” düştü aklıma,
ışığına hasret gözlerimin tam ortasında.

Sessizliğin Şarkısı
Sus aşkım sus, kimseler duymasın
Seni sevdiğimi.
Bu, bizim sırrımız, en kuytu duamız,
Yalnızca ikimizin bildiği.
Bırak, kelimeler dudakta kurusun,

Dudaklarına bir mühür vurdu, sözü bıraktı.
Ruhunu, saçlarını okşayan o hoyrat rüzgâra yasladı.
Gözleri kapalı, dünya dışarıda, oysa kendinde,
Sadece o tanıdık melodi, canının en derin yerinde.
Bu uğultu, sıradan bir esinti değildi, hayır,
Sanki senin soluğun karışmıştı havaya, ağır ağır.

Bir zamanlar rüzgârın
öptüğü taşlar,
Şimdi suskun,
yosunla örtülü.
Dalgaların unuttuğu
eski bir hikâye,

Gökyüzüne bakıyorum sessizce,
Yıldızlarla konuşuyor içimdeki şair.
Kelimeleri sıralıyor yıldızların arasına,
Gecenin karanlığında bir hikaye yazıyor.

Sessizliğin içinde dolaşıyor dizeler,