Ahmet Nejat Alperen Şiirleri - Şair Ahme ...

Kalbin tuvalinde saklı sırlar,
aşkın renkleriyle dolu,
Her köşede, dünyanın
ücra yerlerinde,
aşkını biliyorum, solu solu.
Bakışlarımın derinliğini,

Kal desem, zamanın akışını durdurabilseydim,
Sonsuzluğa sığdırırdım seni, en güzel anılarla.

Gözlerinle bakışlarımız birdenbire kucaklasa birbirini,
Kal desem, her bakışın sonsuzluğunda kaybolurdum.

Şarkılarda sesini duydum,
Gece boyu adınla sustum.
Yıldızlarla hayalini kurdum,
Bir sır gibi kalbime koydum.

Rüzgârında nefesin savruldu,

Kalp yarası derindir, zamanla hafifler,
Gelir geçer ömrümüz, bir anı gibi eser.
Ancak tamamen kapanır mı, bilemeyiz ki,
Belki izi kalır, belki de unutulur gider.

Sevginin, aşkın dokunduğu her yerde,

Derinliklerde yatan buhurdanlı bir anıydı
Geçmişin kollarına kapanan bir serüvendi
Sessiz çığlıklarla haykıran bir yalnızlıktı
Karanlık köşelerde kaybolmuş bir öyküydü.

Zamanın özlemiyle titreyen bir hüzündü

Kırmızıya büründü gönlümün rengi,
Kan ve gül buluştu aşkın tek yemini.
Damarlarımda dolaşan ateş gibi sıcak,
Aşkın ateşiyle yanarım, alev alev.

Kan damlası gibi düşer gül yaprakları,

Kapın çalındığında kalpte heyecan,
Bir misafir mi gelir, bir haber mi vardır?
Gözler hızla yola düşer, kapıya açılır an,
Bir umutla beklenen, belki bir ziyaretçidir.

Kapının ardında bir dünya gizli, her şey donar

Sessizliğin beyaz örtüsü,
Gökyüzünden süzülen masal,
Her tanesi bir sır gibi düşer,
Yumuşacık bir ninniyle, usul usul.

Karanfilim, tarçınım
Sensizliğin acısı, yokluğun çilesi
Gel, yüreğimde yerin var
Seninle o kadar anı yaşadım ki
Birlikte geçirdiğimiz her an
Bir anıya dönüşüyor, bir hatıra

Bir gece, sessiz ve derin
Yokluğun koynunda çırpınırken ruhum,
Gözlerimde kaybolmuş yıldızlar gibi,
Karanlıkta arar dururum ışığı.

Bir nefes, bir harf, bir ses belki