Bugün de yürüyorum, yollar bana aşina.
Yollar adım adım, halim nasıl biliyor.
“Ne olurum? ” derdi yok, çıkamazsam yarına...
Fakat asfalta inat, benim aklım biliyor.
Caddenin iki yanı, sıra sıra hayat var...
Sen beni “gidişinle” özgür bıraktın…
Bir zincirden farksızdı,
Vuslat arzusu.
İkinci ihtimalin yokluk kuyusu…
Sen beni “varlığına” hasret bıraktın.
Benliğimde kalmadı,
Ne söyleyeyim şimdi? Onca zamandan sonra...
Onca zamandan sonra... Sözümle ne değişir?
Sözümle ne değişir, her şey olduktan sonra?
Her şey olduktan sonra, söylesem ne değişir?
Susmak daha güzel şey, sevmek güzel uzaktan...
Temel ağabey, sen gittin, izin kalmaz mı sandın?
Hamiyetine dairdir, silinmez şeyler...
Sen kısacık ömrüne, “on ömür” sığdırandın!
Bir ömür yaşamamışlar, arkandan neyler?
Sen gittin, arkamızdan, sanırsın bir dağ gitti.
Seni bulunca doğdum ben, yeniden…
Senden öncesi soğuk madde, yürüyen ceset!
Cehennem gibi feryatlar yükselirken kalbimden,
Gördüm pak tecellini, hep dağıldı kesafet.
Seni bulunca doğdum ben, yeniden…
Ab-ı hayat içtim, sonsuz rahmet elinden…
Göremezsem gözlerinde mütebessim aksimi,
Bil ki, o dem çok yaşamam, bülbül-ü lâl olurum.
Dokunmazsam gül tenine, tadamazsam sihrini.
Bil ki, o ben “ben” olamam, zakkum u bal olurum.
Yok, hayır... Susmalı artık; konuştukça batıyorum.
Görmezdim gökyüzünü! Me?er açan “sen”mi?sin.
Cehaletten, “Saadet”e metamorfoz “sen”mi?sin.
Dinlemem ba?kalary, kan kusan ?arkylary...
Bir ömür dinlenecek, musiki de “sen”mi?sin...
Hem kalplere vird-ü zeban, ham ruhlara renkmi?sin!
Benim yedi rengim var, sen 'sekiz' olur musun?
Toz toprak düşlerim var, pembenle dokunur musun?
Vakit hızla geçiyor, dünya sürat yapıyor...
Zaman bile durmuyor, sen benle durur musun?
Sensizliği sessizlikle taçlandırdım...
Uçurumdan düşer gibi her yanım sükut.
Tutmazsan ellerimden en sona varacağım.
Ne olur, gözlerinle gözlerimi tut.
Sensizliği sessizlikle taçlandırdım.
Lütfen, sen de sessiz ol, ismimi unut.
Bir kitabın önsözünde kırık dökük birkaç cümle.
Veyahut da şiirlerin redif tutmaz mısraları.
Hatırlatır seni bana; toprağa düşünce cemre.
Doyum olmaz bir romanın, eksik kalan sayfaları.
Bir kitabın önsözünde kırık dökük birkaç cümle.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!