Ben ki, ne aşktan anlarım; ne de bir bahsin ederim.
Nasıl gelip buldu beni, bunca ırakta yaşarken?
Varlığın hissetmek güzel, yokluğunda ben neylerim?
Hangi kap zapt eder beni, ab-ı hayatım taşarken?
Ben ki, ne aşktan anlarım; ne de bir bahsin ederim.
Sormalı şu masallardan, bu matemin hesabını.
Onlardır kandıran bizi; mutlu, mesut yarınlarla.
Uyanmalı şu uykudan, bozmalı kem nizamını.
Bozmalı ki, uğraşmasın; gündüz yıldız sayanlarla.
Sormalı şu masallardan, bu matemin hesabını.
Allah’ım, mısralarım, kalbimin lisanıdır.
Ne olur, Sen nefsimi, kalbim için bağışla!
Bu sözler, şiir değil… Ruhumun feryadıdır!
Ne olur, Sen ruhumu bırakma karda, kışta…
Cehennem lisanımda, hasretinin adıdır.
Ufkumda kesafet ve kara bulutlar...
Karşımda bekler, puslu sonbahar!
Enkazım altında kalmış umutlar...
Mağlubun elinde umut ne arar?
Sence karamsar mıyım, o halde bekle!
Ben yıllardır böyleyim… Hep kendime ağlarım.
Sanırım ki, ağlamakla yaralarım bağlanır.
Durun siz söylemeyin. Ben kendime kızarım.
“Ağlamaktan çare olmaz, hep yaralar dağlanır…”
Ah be akılsız çocuk! Bak, yirmini devirdin.
Hani akıllanırdın, bak iyice delirdin…
Kaybedeceğimi bildiğim bir oyun oynuyorum.
Kötü sonla bitecek bir filmi izler gibi...
Ağlanacak halime, gariptir, gülüyorum.
Battıkça batıyorum, yok mu hayatın dibi?
Elimde pişmanlıktan başka bir şey kalmadı.
Ansızın karşıma çıksan, söyleyecek sözüm de yok.
Hepsini unuttum gitti, tıpkı güzel günler gibi.
Bir varmışsın, bir yokmuşsun; inan ki, hiç gözüm de yok.
Sanırım masallar bitti, tıpkı gençliğimiz gibi.
Ansızın karşıma çıksan, söyleyecek hiç sözüm yok.
Keder kapı komşumdu, ben küçüktüm o zaman.
Bedel istemiyordu, nesneleri beğenmek.
Kader ilkokulumdu... İmtihanlar sonradan...
Omuzumda bir önlük, rengi de bahtıma denk.
Keder kapı komşumdu, ben küçüktüm o zaman.
Şimdi çekip gitmelisin, bir gün sonra olamaz.
Bir an bile geç bıraksan, tutacağım elinden.
Bu giden hançer-i hain, o kara kız olamaz.
Bir seferde attı beni, yalancı cennetinden.
Şimdi çekip gitmelisin, bir gün sonra olamaz.
Şimdi gider oldu gönül, kalanlara ne desin ki?
Kalanlara nasihatim, suya yazı, uçar gider...
Uçsun gitsin şu sayfalar, zamana kim, ne desin ki?
Yapboza dönmüş hayatım; ecel gelir, bozar gider!
Lezzeti boş, tadı yalan... Dünya bundan ibaretmiş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!