Sitemlerin hep bana mı? Yok mu başka telaşın?
Kadavralar ortasında, yeşermeye bu sevda,
Anlaşılır gibi değil, söyle anlaşılmazım!
Bir gidişe değil mi, var olmaya merhaba…
Sen de çözemediysen, yaz tahtaya o zaman.
Açılıyor sonsuzluğa, kalbimden bin bir kapı…
Her kapının eşiğinden bakarım, bekleyen çok!
Bir nefeste atlıyorum, fikrimdeki sıratı.
Ben yanmışım evvelden, alevlerle işim yok!
Sert mi geldi cümlelerim, fikrimi görmeliydin!
Güneş, neşeme kardeş; bahar, mutluluğa yar...
Rüzgar, baharda serkeş; ruhlarda özgürlük var!
Çağlar sanki tüm sular hayatın neşesiyle...
Canlanır cümle bitki, yaşamak hevesiyle.
Uğraştığım her şey boşmuş, fark ettim, ben yalnızmışım...
Ben dururken zaman koşmuş, bir baktım ki, yaşlanmışım...
İnanmazsan yüzüme sor, her bir çizgi, bir cevaptır.
Böyle mecnuna tokat, günah değildir, sevaptır...
Hiç şiir yazasım yok, kara göze, hilal kaşa…
Ne bir göz, ne bir kaş mısralara değmiyor.
Hiçbiri gem vurmuyor sinemdeki telaşa,
Üç gün keyif, beş gün tasa bana artık yetmiyor.
Sanki bir şey olmalı ve her şeye değmeli,
Hüznün şebneme benzer, gözlerin aya...
Gece oldu mu, dünyam, hep onlardan ibaret.
Gece oldu mu, fikrim, dalar kara sevdaya...
Ömrüm bu sevda ile bulur artık nihayet.
Sen misafir olalı, küser oldum rüyaya...
Söyle bana, içime düşen telaş,
Kimden ateş alırsın?
Pır pır uçacak kalbim, söyle kimden ümit var?
Bir ateşböceğini şems-i taban sanırsın.
Satıyorsun canını, ucuza alacaklar…
Çok fazla sevinme…
Öyle bir gittin ki, gittiğin belli olmadı.
Ne kimse seni düşündü, ne de kimse hatırladı.
Ansızın tenden çekildin, sanki cismin de kalmadı.
Şimdi senden arta kalan havaya binmiş hevadır.
Aşk illet-i afet; fakat çok derde devadır.
Hayatımı bağladım pamuktan ipliklerle…
“Aman koparlar” diye bin bir korkular çektim.
Geçmişi temizledim, gelecek senelerle.
İzler kalmasın diye bin bir anılar ektim.
İnsan kendinde boğulur, bir amacı olmazsa.
Sanmam bundan sonra bir şey değişsin.
Masallarda kalmış, iyi ihtimaller...
Sanmam mutluluk şimdi bana yetişsin.
Ellerimden alınmış bir bir nedenler.
Varsın hayalin hep, ötelerde beklesin.
Zaten hayat da hep mutluluğu öteler...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!