Yüreğimde
yeni yürüyen bir bebenin heyecanı
nereye bastığımı bilmeden..!
Henüz bitmiş bir şiirin
bilinmeyen yorumunu taşıyorum
Kapılasım geliyor
sürüm sürüm
sürünesim geliyor
içinden keskin gagalı
kuşların geçtiği
yürek akıntılarına...
...yarına varıyorsun,her gece gözlerin kapandığında..ama
...telaşlı mı...bezgin mi belli değil....
Yüreğim pek aylak
işsiz,güçsüz
Geçmişin uzantısı olan
karanlık kafalı,örtülü yüzler
koyu bir siyahlıkta kol kola dolaşıyorlar.
Günün sap sarılığında
hiçbir rahatsızlık duymadan,
Sonuçta
dağın heybetine kanma
o bir taş yığını
ama onu taş gibi
toprak gibi değil
Dağ gibi sev..!
Yokluğunda soluk almak
oldukça güç
yalnız yürümek bile ürkütücü
sıkılmak bile korkunç sensiz
birlikte sıkılmanın doyumuna varırdık seninle değil mi...
Kendime olan doyumsuzluğumu
bir kez daha yinelediğim
bugünlerde,
yaşama aykırı
o onulmaz yaşantıların güncelliklerini
bir kez daha yinelemeleri
Korkuyorum.
Bu yalnızlık
bu suskunluk
ve bundan ötesi dağların ucu.
Yakalamışsam paçasından
uçan zamanın,
açmışsam kenarından bir yol
bozkırlarımın,
dokunmuşsa bana
bakan gözlerin ağrısı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!