Şairin kadını
Her daim şiirine yansır
Kimi zaman aşk
Kimi zaman acı
Baş aktör hep kadındır
Şair figüran sanatçı
O kadar çok yazıp sildim ki
Bir adım geri, bir adım ileri
Kazı sam adını geceye
Sabah bir umut olur belki
Hep aklara yazdım karayı
O kadar çok sayfa kirlettim ki
Hatalarımla, kavgalarımla ve kendimle
Unuttum bazen sana seni sevdiğimi söylemeyi
Temel attım çamura, dinlemedim seni
Göz göre göre atladım uçurumlardan
Kalbimin sözcüsüydü kalemim
Sana nice şiirler yazdım
Dokunurdu kağıda sanki senin
Tenine dokunur gibi aşkım
Kırdın kalemimi attın yarısını
O yarınımızdı istemedin
Küçücük bir kadını sevdim
Vardı kocaman yüreği
Uçsuz bucaksız evrende
Ne kadar sağır, ne kadar kör
Olduğumu bana o gösterdi
Seni düşünmek ibadetim
Şefkate açlığım
Seni düşünmek
Yolluğum, harçlığım
Tebessümüm, neşem, kederim
Zincirleri kırıp kaçışım
Sana bir mektup yollayacağım
İçinde bembeyaz bir kağıt olacak
Sana olan aşkım kadar tertemiz
Senden gelen ses kadar sessiz
Kararsız bir kuş gibi
Uçuyorum kuzey kutbuna
Yüreğim bedenimden ağır
Oraları acımı soğutur mu acaba
Gözlerimi açtım bu sabah
Gördüm koskoca bir sensizlik
Sadece
Sabah öksürüğüm
Anason tadım
Bitmeyen sarhoşluğum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!