Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Şairsem;
Helva demesini de,
Havla demesini de,
Bilmeliyim.

Dağları, denizleri yarıp,

Rengini unuttum,
Gelincik çiçeklerinin;
Dünyamız,
Dünden çok farklı.
…
Senelerdir,

Ben bir şairim!
Silahı kuşandı şiirim,
Sevdadan yana.
…
Gül suyu sıkar mısralarım.
Beyitlerim, karanfil kokar.

Ben Oğuzeli’nin
Oğuz Türklerinden
Bir Türk’üm.

Bir Türk kadar Türk
Bir Kürt kadar Kürt’üm

Rüyalarda,
Bir peri kızı İstanbul.
Orhan Veliyeydi nazı.

Ama benim yüreğimde,
Bitmeyen bir sızı.

K A D I N

Kadın, bademiçi.
Kadının, Sümbülden saçı.
Kadın, soyulmamış muz,
Kadın, yemeğimde tuz.

İnsanlık aleminde
Uykuya yatıyorum

Ve sessiz çığlıkları atıyorum
Siirt’de, van’da, Diyarbakır’da
Sevgi ve kardeşlik adına.

Kim ne derse desin;
Torun torba toplayıp,
Ümre'ye gidecektim;
…
Zikir edecektim,
Mekke'de Sabahlara kadar.

Ah! Ah!
Kiraz ağacı;
Hayat ne kadar acı.
…
Meyveler verip,
Gülücükler atarken,

Sevdanın yollarında, kocaman bir devim de;
Sırları bohça yaptım, saklıyorum evimde.