Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

O, benim bir tanem;
Toprağım, suyum,
Ayım ve güneşim.

Bel ki de bir gün beni,
Yatağımda ölü bulacak;

Ömrümü boşa geçirdim,
Şu yalancı Dünyada.
…
Ne bir dayı oldum,
Ne de bir dayım oldu.
…

Gülünce;
Güz çiçekleri açar,
Yüzlerinde.
…
Gümüş suyu
Dökülür gözlerinden;

Dal kırılır yaprak düşer,
Ortada bir beden kalır.
Nefs kabarır gönül şişer,
Varlığını toprak alır.

İnsanoğlu şaşar, taşar,

Oruç, namaz bir ibadet;
Bahse konu; Hakk’a diyet.
Hakk’a diyet etmiyorsan,
Soruyorum, nedir niyet?

Kâmili görmemiş;
Ehli kâmil sandıklmarım,
Ve dinleyip sözüne inandıklarım.
…
Üzgünüm;
Boşuna yaşamışım…

Bunlar,
Bu ülkenin çocukları.
…
Çocuk deyip geçme.
Bunlar,
Yakacık Köyü Çocukları.

Ben bir köylüyüm:
Ama, köylü kafalı değilim.
İşim; Edebiyat, teknik. bilim.

At, it ve köpek için,
Vuruşmam.

Sevinip gülerdim;
…
Güz gelmedin önce,
Güz çiçeklerini görünce.
…
Ama şimdi,

Bakıyorum gidişine,
Akıl ermiyor işine.
…
Bütün sırra eren sensin,
Zalime güç veren sensin.
…