Ahmet Ayaz Şiirleri - Şair Ahmet Ayaz

Eskimiş bir şarkı ile uyandım,
Ölüm kaş göz eder bana uzaktan.
Bir kara sevdanın narında yandım,
Bir başka diyara düştüm kızaktan.
…
Gün akşam oluyor yine mevsim güz,

Ayı oynaşa salıp,
Yıldızlarla sevişirken,
Hotö’nun Çadırında.
Bütün şairleri rüyamda gördüm.

Mevlanayı gönüllerde ararken,

Rüzgarın önünde
Savrulan saman gibi, savruldu zaman
Savruldu ömrümden koskoca altmış yedi yıl.
…
Di gel de gül
Hayatın meçhule giden yollarında

Aşk, bir sevgi seli;
Adem ile Havva misali;
…
Evlenip,
Bir araya geldik.
Oturup kalkmasını bilmedik.

Ülkemi geziyorum,
Adım adım.
…
İstanbul,
Kan gölü; Deniz dalgalı.
Diyarbakır’da kardeş kavgası.

Sevincimi el alemle bölüştüm,
Mutluluğu bağış yaptım beylere.

Üzülmesin melekler benim için.
Muğla da Sarızeybek,
Elazığda çayda çıra oynasın kızlar.

Ben seni sevmedim ki;
Ben, saçının tellerini,
Ben, kalem tutan ellerini,
Sevdim.

Ben, seni sevmedim ki;

Ben bir Türkiye;

Sofram,
Halil İbrahim Sofrası;
Bütün nimetler boldur.

Ben Türküm.
Dinim İslam, Dilim Türk.
Mustafa Kemal Atatürk,
Baş öğretmenim.
…
Öyle güzel ki Türçemiz…

Savaşım sevdam için;
Sevdam kardeşliktir.
Sürüp gidecek yaşadıkça.
Ve, Ata’yı andıkça.
…
Aldım elime,