Ahmet Al Şiirleri - Şair Ahmet Al

Acı dolu,
Ayrılık yıllarından sonra
Bir kasım akşamıydı
Seninle görüştüğümüz
Ilıkça esiyordu rüzgar
Bakışların iliklerime işledi

Seni her görüşümde
Kabarır gönlümdeki sevda ırmakları
Götürür beni sisli ufuklar ötesine
Taştan taşa vura vura
Aklım başımdan yiter
Her hayır deyişini hatırladıkça

Yirmi mayıs umutlarımın son kapısıydı
Varıp açıverdim önüme çıktı merdivenler
Denedim birazcık başaracağımı sanarken
Sonuncu basamaktan düştüm geriye
Ansızın.
Tüm imkanların sırt çevirdiği an

Öyle büyük sevdan varki gülüm
Ne engel çıkardıysam aştı da gitti
Yıktı dağı taşı viran eyledi
O viraneler arasında bende varım
Beni bulamazsın ki.

Artık derdimi demeyeceğim sana
Her dediğimde ağlıyormuşsun
Yeni dert ortağı lazım bana
Sen ciğerlerini dağlıyormuşsun.

Havadan konuşur eniştem Mehmet

Kalkmaz kollarım mümkünüm yoktur
Üç gün yemesem, gene karnım toktur
Derdim sıralı, ardı gelir, çilem çoktur
Kalbimi yaralayan yarin saldığı oktur
Damla damla erir giderim

Göremem dünyayı
Hançer saplandı gözüme
İnim inim inlerken
Hasret vurdu özüme.

Hiç bir yere gidemem

Canım sıkıldı gene bu akşam
Ne yapacağımı bilemiyorum
Sevdiğimden haber beklerken
Kurudu göz pınarlarım
Ağlayamıyorum.
Zifiri karanlık çöktü üstüme

Bir ev yapıyordum hayalimde
Üç direğini de dikmiştim
Dört de odası olacaktı
Bu sırada
Bir mektup aldım isimsiz
Vatan kokuyordu burcu burcu

Perişan edip gönül bağlarımı yaktın
Salladın silleleri hep gözüme çaktın
Birde alıp oltanın ucuna taktın
Ne diyeyim ah be ah.

Doğrulamam artık büktün belimi