Beni terk etmenin
Dokuzuncu günüydü
Ona öyle bir ders vermiştim ki
Bir daha adını anmaya
Yüz bulamaz sanmıştım
Oysa o günden beri
'Düşünmek yetmez şüphesiz
hissetmek gerek'
susuyorum susuyorum yaşama
sonra kanmak geliyor içimden
tükenmez bir kalemin ucunda
selvi olur aşk yarası, boy verir
o vakit ruha salınır, kök verir
uzar ağıt çekmesi, azap gelir
sevda yarası can alır, can verir
merhemi vardır ölü, geçer denir
Son bahar rüzgarımsın
Bense solan bir ağaç
Okşayışların götürdü yapraklarımı
Ama ben hala buradayım.
önce çelik bir mifer tak başına
sonra kurşun geçirmez bir yelek edin
hatta çelikten olsun elbiselerin
demiri bol duvarlar ör etrafına
ama yine de koruyamazsan kendini
aşk dediğinin
ırmak dolanıyor
...........sen hayatın şafağında
o suyun tüm doğasıyla
.....akıp geçiyor
içinde binbir element
Bu bahar neden geldi
Kimin için geldi
Bu çimenler yeşilken
Çiçekler kuşatmışken
Dört bir yanı
Hani mutlu insanlar
Bir silinmişliktin benim için
Bir yetişememişlik.
Ben sana hiç yetişemedim canım
Sen hep daha ileriydin
Ben iki adım atsam
Sen üç atar
kırmızı kuşağı beyaz elbisesiyle
görünürdü dört mevsimde
emeli vardı
...tenekeyi altın yapmak
yaptı yaptı yaptı yaptı
kağıttan gemilerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!