zaman bir mektuptur aslında
...........anılarla doldurulur
ki her seferinde
..................özenle yapıştırılır
sanki bir daha açılmayacakmış gibi.
İronik Teşbih II
allegro ritminde kör topal gibi
dans etme zorunluğunda bir rakkas
sarkıt ironiye alegoridir
parametresi kendi içindedir
Yontu
bar yalnızıyım tren süngüsünde
eflatun kaçamaklar yorgun
kızıla çalar bir hayat yontulduğunda
söz eder geçmiş geç zamanlarda
yaşarken delik bidonlarla taşıdım umutlarımı
ben vardım bidon boşaldı
şimdi ölüyüm kendime
çünkü umutlarımla kan grubum aynı
tükendim, tükettim umuda bağlı damarlarımı
Ürpermek gibidir sensizlik Cennette
Ölmek gibidir ölümsüzlük şerbetini içip de
Ve kaybolmak yok olurcasına kaybolmak
Kendi içine dönük, senin olmadığın her yerde.
Karıncalar taşır umut taneciklerini
burası sayrılar evi
tekmilk acının ikamet yeri
burası sayrılar evi
tekmil ilacın umut yeri
hastalar oturmuş yataklara
Ağlamaklıysa gözlerim senin için
Bir seni düşünüyorum ve
Senin için endişeleniyorum
Yalan değil seni çok sevdim
Elin kanasa bana dokunur
Yediğin acı olsa benim içim yanar
içimde bir dehliz var,
…..ve çatısından su damlıyor,
öylesine soğuk öylesine
…………soğuk ki duvarlar,
akmıyor hiç bir su damlası,
…………..hür olarak,
hey! kır çiçeği,
selam söyle düş bekçisine
madem çıkacaksın açsın kapıyı
ben tek kalayım düşlerimde
önce kurduğum evi unutayım
bir böcek kadar açım
..bir böcek kadar tok
garip şey ah! şu ihtiyaç
böcekler giyinmez çıplaktır
..ben elbise giyerim
...çıplaksam deli derler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!