Küreselleşmiş yazgılarımızda ongun olmak,
Yeter mi yetmez mi insanlığımıza,
Biz erirken ortak olunmuş hayatlar havuzunda,
Düşer mi düşmez mi bir umut balık yalnızlığımıza.
Ah! aheste geçen düşlerin bıraktığı simgeler
Bir sarılıştı hüznün
Bir seviş, kolları güçlü
Kollarıyla saran bir umacı
Kimi zaman korkunç
Kimi zaman babacan
Ama hep saran
...........'savaş savaşa
..................barış barışa'
yine mi acıtacağız
yine mi kurşunlar sıkacağız
yetmedi mi hala
iyiki aşk olmamışım
….yoksa nasıl dayanırdım
vicdanım öldürmeden beni
..bunca acılı yakarışa
iyiki hayat olmamışım
…yoksa nasıl sabrederdim
uyku öncesi bir bardak sıcak süt
dağıtır mı kabus öncesi toplanmaları
ah bir ilaç olsa hastalığa
yaşatır mı ruhu bir beden daha
kartal bakışlarında kadın gözü
Yaralı bir aslandır içimde kükreyen
Öyle ki ölümüne bir kükreyiş bu
Belki son belki son olacak
Yaralı bir aslandır içimde kükreyen
Yaralı, vurulmuş, ezilmiş hep
Kükremiş, kükremiş çaresiz
Sarhoşken seni
Daha çok seviyorum
Ayıkken kızdığım gibi
Kızmıyorum sana
Çünkü yalnız
Sen varsın aklımda
gittin de
yorgun bedenler kaldı bizden geriye
gittiğin geceden sonra
ne yatağımızı topladım
ne de saksıdaki çiçekleri suladım
hani sevdiğin çiçekleri
Ben seni, bir hisarda bıraktım
Atımla yeni bir sefer için uzaklaşırken
Ve sen el sallıyordun
Hisarın yüksek bir kulesinden
Gidiyordum uzak bir kente
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!