AĞAÇ ŞİİRLERİ

Her şey değişir, söz vermek bunu durduramaz. Kimse bir ağaçtan, bahar bitince çiçeklerini korumasını bekleyemez. Çünkü sonunda çiçekler meyveye dönüşür. Ve sonra, sonra ağaç meyvesini kaybeder. – Ya sonra? – Sonra yapraksız bir bahçe. – Yapraksız bir bahçe mi? – Farsça bir şiir. Yapraksız bir bahçe. Güzel olmadığını söylemeye kim cesaret edebilir?
..

Yıllar önce Hogeschool van Alkmaar’da talebe idim. Amsterdam’dan trenle okula gidecektim ama trenin kalkmasına biraz daha zaman vardı. Kompartımanda otururken şuursuzca dışarıyı seyrediyordum. Gözüme çarpan şeyler arasında raylar, küflü demir direkler, istasyon binasının duvarındaki kararmış tuğlalar... Küflü demir yığınları ve kararmış tuğlalar arasında bir ağaç dikkatimi çekti. Bir ağacın pırıl pırıl parlayan yaprakları ile adeta göz kamaştırıcı güzelliğinin ilk kez farkına varmıştım. Rabbimin yarattığı bir ağaç, insanların üretmiş oldukları eşyalar yanında karşılaştırılmayacak kadar güzelliğe sahipti... Geçenlerde yol kenarındaki ağaçlar çok farklı bir açıdan dikkatimi çekti.

Cuma günü sabah otobüsle işe giderken kitap okuyordum. İş haftasının son günü olması ve gürültülü bir ortamda kitap okumaktan biraz yorulmuştum. Zaten bir durak sonra otobüsten inecektim. Kitabı kapatıp çevreyi seyre daldım. Karanlık bir tünelden çıktık, gözüme ilk çarpanlar arasında: yol, ilerideki köprü ve yol kenarındaki devasa inşaat makineleriydi. Daha ileride apartmanlar vardı ve yol ile apartmanlar arasında sıra ağaçlar dikiliydi. Zihnimde ağaçlar ile insanların yaptıkları yol, köprü, makineler arasında gidip gelmeye başladım. Bu sefer ağaçların güzel olmaları yanı sıra birden fazla faydalı işler yaptıkları dikkatimi çekti. Evet, insanların yaptıkları mesela köprü sadece karşıda karşıya geçmeye yarayan bir yapıttır. İnşaat makineleri içinde aşağı yukarı aynı şeyler söylenebilir; ya kazıyıcıdır, ya çekicidir ya da taşıyıcıdır...

Ya ağaçlar? Ağaçların çok sayıda işi birden yapabildiklerini fark ettim, bunlardan bazıları:

1) Bitkiler havayı karbondioksit gazından arındırlar. Havadaki karbondioksiti bitkiler içine çekip bünyelerinde bu gazı büyümeleri veya yaşamaları için gerekli olan hidrokarbonlara dönüştürürler. Kendilerine lazım olan gıdanın (hidrokarbonlar) yanı sıra oksijen gazı da oluşur. Kısacası, bitkiler havadan aldıkları karbondioksit gazı yerine oksijen gazı soluklarlar. Ancak, bitkiler ışık olmadığı zamanlarda insanlar gibi oksijen alıp karbondioksit soluklarlar. Fakat, bitkilerin çoğunluğu sadece yazın canlı olduklarından ve yaz aylarında gündüzün geceden daha uzun olduğundan bitkiler nefes alıp vermeleriyle hiç bir zaman havayı kirletmezler. Gecenin uzun gündüzün ise kısa olduğu zamanlarda da zaten bitkilerin çoğunluğu kış uykusundadır.
..

Bir ağaç misali ömrüm
Erken dökmekte yapraklarını,
Kökleri dışında toprağın
Umursamamakta....
Kızmayın bana darılmayın
Sadece yorgunum
Belki yalnız olmaktan,
..

Yalnızlık ve çaresizlik,
Uçurumun kenarında yaşayan,
Bir ağaç için belki.
Ama insana göre bir şey değil.
Sen bir ağaç değilsin.
O zaman ne duruyorsun.
Koş insanların içine.
..

Bir toplum da bir ağaç gibi,organik bir bütündür.. En odunsu kısmı uyuduğu içindir,en yeşilimsi kısmının bir bir sararıp düşmesi..!
..

Bir zaman,
Bir ağaç devrildi uzaklarda.
Ben görmedim,
Ve de duymadım.
Yerine bir fidan diktim yinede
Fakat adını koymadım.
Bir ağaç devrildi uzaklarda
..

Bir yaprak düştü daldan az önce
Önce çıtırdadı dal sonra unuttu
Bir yaprak savruldu rüzgardan az önce
Önce üzüldü ağaç sonra unuttu
Bir yaprak düşmesiyle kurumam dedi ağaç
Saldı tüm yapraklarını rüzgara
Önce hafifledi sonra Kurudu.
..

Bana yeni bir ben lâzım. Senden ayrı kalmış benden kopuk, seni yeniden bulup yaşamaya başlayan yepyeni bir ben... Seninle olan ve seninle yeniden yaşayan. Eksik kalmışlığı tamamlayan, seninle sulandıkça büyüyen bir ağaç fidesi gibi. Köklerini toprağa saldıkça sağlamlaşıp, kollarını açarak seni sarıp sarmalayan, yanında olmaktan başka gayesi olmayan yepyeni bir ben... Sular mısın? Gözlerinle toprağımı büyüyebilmem için...
..

"KORKMA; SÖNMEZ BU ŞAFAKLARDA YÜZEN AL SANCAK! ." Kendimizi Bilelim! . = 000.010 =

Beklersin Ağaç Olursun; Bekleyenin Ne Haldedir? .

Beklediğin gelmedi ise; beklenildiğin yere git! .
Bekleye bekleye ağaç olduysan eğer aşkların ile;
Beklenildiğin yerdeki durumu da düşün umut ile! .
..

Önümdeki ağac yaparklarını döküyor benim gibi tek farkımız o gidenin yerine yenisini yeşertecek ben ise çıplak dallarımı keseceğim
..

Uzaklarda kaldın benden şimdi tek başına
Bilmem ki erdin beki çınarlık yaşına
İnce yağan kar! Tanelerini onun başından saç
Bu olsun benden sana teselli, ey yalnız ağaç

Bulutlarla selam iletirim her gün sana
Rüzgar söylüyor senden gelen şarkıyı bana
..

Dünya bizsiz olur biz olamayız
Ağacı çiçeği koru çocuğum
Oksijensiz susuz yaşayamayız
Doğayı çevreyi koru çocuğum

Canlılar birlikte yaşarsa eğer
Verirsek onlara biz gibi değer
..

Odunu kemiren ateşi izlemek
O dalın koptuğu ağacı izlemektir aslında
Bir uzvu yanan insan gibi kıvranır ağaç
Su arar çorak toprakların derinliğinde
Çocuğu alevlere düşmüş anadır ağaç
Silkinir döker tüm çiçeklerini
Köklerini dayadığı nehir söndüremez içindeki yangını
..

Ağaç olmak
Kökü çok derinlerde
Ne kışlar gördü bu çınar
Fırtınalara dayandı
Rüzgarlar estikçe
Dalları sallandı kırılmadı

..

Aynı tohum ekilse de
Farklı farklı bahçelere
Toprağı verimsiz bahçede
Tohum görünmez, kalır dipte

Toprağı bakımlı bir bahçede
Tohum olur yeşil fide
..

İçimde bin sızı yüreğim pare,
Çaresiz derdime bulunmaz ilaç…
Asırlık çınardı devrilen yere,
Yıkılmaz dediğim o koca ağaç…

Neyleyim ovayı, neyleyim dağı,
Ne mal mülk isterim, ne bostan bağı,
..

Mevsim sonbahardı.
Koca gövdeli, tunç yapraklı yaşlı ağacın altında,
Tahtalarının bir kısmı kırılmış bankın kalan kısmı ise,
Şahit olduğu anılara bir yenisini ekliyordu.
Koca ağaç yıllarca yaptığı gibi dallarını sarkıtmış,
Bankın üzerinde hayal dünyasına dalan kadını dinliyordu.
Kadının hayalini bozmamak için tahta bank gıcırdamıyor,
..

Ağaç dalına astım mutluluğu,
çatladı gövde sarardı yapraklar,
Bir mazlum gibi arttı suskunluğu.

Bir hicabı setretmedi arz sema.
Ne yağmur yağdı na güneşte haya.

..

Uzun süren kıştan sonra sımsıkı tutunup ağacın dallarına, şöyle bir baktı da filiz verdi domur domur. Güneşe göz kırptı, toprağı selamladı. Merhaba hayat, dedi. O cılız ama heyecanlı sesiyle daha önceleri hiç duymadığı sesler vardı bu evrende. Daha önce görmediği o kuvvetli ışık, gözlerini kamaştırdı. Ayasını iliklerine dek garip duygular kapladı içini. Bu, doğumdu… yaprağın doğumu. Gün geçtikçe serpilip güzelleşti de dönüp bakmaya başladı, diğer ona selam veren soydaşlaşma. Ne hoştular. Kimi ince uzun, kimi tombul, kimi yeşil, kimi yeşile benzemeye çalışan…
..

Yaşadım bir yeşil ağaç gibi ormanda
Belki okşadı başımı şiddetli fırtınalar.
Kimi zaman sırılsıklam güçlü sağanaklarda
Ama yeşilliğim en yeşil, sık olsa da ağaçlar.

Bulutlara doğru uzatmadım dallarımı,
Kırlıp yerlerde de sürünmedim hiç
..