Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Mahcubiyet güzel süstür,
Ona mahkum olunmaz,
Hayaller bedenlerde rehine,
Öfke ümid celladı iken,
Sükut ile gönülde kalınmaz rehine..

İhanetin gölgesinde saklandı gerçek,
Mahkûmdu adalet güneşinde sabret, ,
Hür kalmakta gizlendi mahkûmiyet..

Zaman saçlarımı boyadı,
Edep çiçekleri sarardı,

Ozanlar deyu Hak der,
Hasret yoklar yürekleri,
Yandı gönül,
Aşkın gönülde sürekli toprak kazandığını göreli,
Aşkta kabullenmek yok olmaktır,
Aslında yoklukta var olmaktır..

Yere yansıyan gölgeler bir hayli uzamıştı,
Sözlerin kokusu nefesini kesiyordu,
Kısmetler niyetlere gebe,
Bal dökenler ısırıkla tutuldu..

İçimdeki ölü karakterler yargılandı,

Kulağım çiçeğin yaprakları gibi,
Dişlerimden biri çarpık,
Saçım sakalım karışık,
Ama gözlerim parlaktı..

Hüzünlü mahmuzlu,

Es-Sabur'dan tecellidir bu bekleyiş biliriz,
Ya Rabb aklımız ermez bu bekleyişe affet,
kahreyle temennisi gönüllerden dillere sirayet etti,
Sabrına sabrımız yetmiyor Ya Rabbi..
affeyle Ya Rabb, Zatın'dan korkumuz kalmadı..

Sesi bir kapı aralığa sıkıştırıp boğdum,
Vakit mesken, zaman külfet,
Nefsi boğdum zulüm üzerine,
Gözyaşlarım kâğıtlarda dağıtıyor mürekkebi,
Mahya ışıkları doğar mı Kudüs üzerine..

Anlaşılmamış insanın küskün tavrı,
İstihzalı öfkeli ve alaylı tavırları,
Kendini gördü, kendine acıdı,
Alaycı ve öfkeli tavırları bıraktı..

Mâlûmu âliniz,

Çığlıkları çınlıyordu,
O iğrenç seslerden eser yoktu,
Rüzgârda dalgalanıyordum,
Manasız manzaralara yüz tuttum..

Geçmişin çamurunda debelendik,

Maniler söylendi bi çare,
Sükût etti aşkı..
Nutku tutuldu bi çare,
Gönül sevdasına yandı..

Aşkını kağıtlara anlattı dostane,