Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Cesaretimin son kalıntıları,
Sıcak rüzgârla uçup gitti,
Gözyaşlarım terle karıştı,
Uçurum beni çağırdı..

Ufuk çizgisi üstünde silüetler,

Hüzünlüyüm dedi bu kocaman,
Geçmiş zamandan sıyrılıp,
Beni aldattınız..!
Karanlık ruhumla başbaşa bıraktınız..

Zararı yok..! sonra susarım,

Titreyen ellerimi uzatıyorum,
Beni düşmanca bakışlarla süzüyorlar,
İliklerime kadar ıslanıyorum,
Bir korku resmi çizmek istiyorum..

Hücremde dolaşıp durdum,

İçime sığmayan ben,
Boğuluyorum içimde..
Korkuyorum dilimi dökmeye,
Kelimeler alevlendirir dönülmez geriye..

Mazide kalanlar mevziden çıktı,

Sindim içime doğru ,
Korkak dediler !
Sen korkuyor musun hiç ?
Benim duygularımı eşelediler..

Neyden korkarsın ?

Duyduğum bu yabancılık,
Aklımdan geçenler bakımı,
Aşağılık bir hayat yaşadım..

Nereden tutulsa elde kaldım,
Çürük bir örgü, dağınık,

Hayatım korkuluktan ibaret,
Koştum, kalbim,
Nefesim koştum,
Yorgunluk galip geldi..
Korktum..

Her gözyaşı kötü değildir,
Avutsun beni kaderim,
İsyanlar ardına takılı telaşım,
Görüntüler beynimde kazılı..

Sevinci erteledim,

Öylesine yalnızım ki,
Oluk oluk odama doluyor,
Mezardaki ölü gibiyim,
Yalnız ve soğuk..

Ben tanımazken beni,

Kâbuslarıma konuk olundu,
Topluluk kötü ruhlu,
Kötülük tohumlarının yeşermesi,
Minicik ışık hüzmesi yakaladı gözlerimi..

Bu manzaranın,