Adem Korkmaz Şiirleri - Şair Adem Korkmaz

İki ağaç var...
Biri nar agacı...
Diğeri darağacı.
Ah! ...
Namarde nar ağacını verdiler...
Yiğide darağacını....

Sonbahar ikliminin gözleri
Tutsak etmiş Bülbülü
Sana demedimmi Bülbül?
Kış gelmeden çek git buralardan.
Ayaz kırar kanatlarını
Vazgeç gülden demedimmi Bülbül?

Sahtekar kalbimin yüzleşmesi bu!
Hüzün sagnak yağmur gibi yağarken
Derinlerimde ıstırap kuduruyor.
Bahtım çileyi sararken
Yıllarım saçlarımda kayboluyor
Ah saçlarım vah saçlarım!

Çareler nihayete erdi,
Serçe kuşunun gizeminde
Hasretim belirdi
Yıllar yontular,
İnceltir dikensiz yollarımı

Senden arta kalan tek ?ey çaydy,
Demliklerin ilikleirnde aradym seni,
Dudaklarymda da? çiçekleri
Mesken kuruyordu.
Kokusu senin kokunu anymsatyyor diye
Tiryaki oldum!

Korkuların vardı
Düşlerimi örümcek ağı gibi ören
Ve hislerinin üçgeninde
Çığlık çığlığa kaybolan
Duaların vardı.
Tarumar olan sevdalarımı anlatacaktım sana

Kalsın be gülüm ahım da sende
Boş ver! Bir eyvah da sen ol dilimde!

Terimler yetersiz!
Bıktım senden ey buhran!
Yordun,yıktın,yağmaladın,
Yetmedimi buhran?
Gözbebeklerimin suyunu bile emdin,
Hatıralarımı perişan ettin,

Yaşamım beddua,gözlerimde hüzün
Kahroluşun kalbinde pas tutuyor sevdaam.
Dört yanımı ıstırap kuşattı
Aradım bulamadım...
Rengimi değişti yoksa gülün...

Durgunluğun gün olduğu gecelerdeki sabahlar
Ne kadar da benziyor sana
Yaşamın yaşatmaya verdiği bir elemle
Ne kadar da zor koşmak sana

Gün damlar hayat testisinde