Adem Durmazer Şiirleri - Şair Adem Durmazer

Araştırdım tam bir asalakmış atası
Doğum nedeni bile zamanlama hatası
Kendini bir şey sanıyor adı batası
Haddini bildirmenin zamanı geldi artık

Kaygan zeminde duramıyor yamuk tabanı

Çakallarla bir olup kurmuş ekibi
Yapıyor gece gündüz iş takibi
Kalleşçe arkadan vuruyor rakibi
Görünen şekle şemale sıfata yazık

Ne atadan öğüt ne halktan ders almış

Yitirme gönül yitirme umutları
Bir kapı kapanırsa diğeri açılır
Dağıt şu içindeki kara bulutları
Bir kapı kapanırsa diğeri açılır

Pes edip yıkılmak yakışmaz sana

En yukarıdayken harç bitti yapıya paydos
Bir selam vermeyede mi zamanın yok aydos
Mezara kadar diyenler var ya fos çıktı fos
Tökezleyip sırt üstü düştüğüm gün anladım

Ellerime tutunarak çamurdan çıkanlar

Var da görünmez göze
Damla damla iner öze
Benzer kömüre köze
Adına aşk denilen şey

Ne elenir ne de seçilir

ARASAT TA

Ömür denen yolun orta yerinde
Kaldım tek başıma
Sağımda solumda yüce dağlar
Gözümü korkuttu yalçın kayalar

Canımı dişime takarak
Gücümü terime katarak
Arzumu gönlüme atarak
Ayakta durmaya çalışıyorum

Zaruriyetlerimi def ede ede

Yapıştı yakama merhametsizin eli
Yılandan akrepten daha zehirli dili
Boyu bir karış çöp gibi incecik beli
Sıksam kırılacak ama sıkamıyorum

Fırsat verilince aslanı kediler boğar

İyi olmaz dertlere salmayacaksan
Ya gitme ya da şu canımı al olur mu?
Hasret ateşiyle yakmayacaksan
Ya gitme ya da şu canımı al olur mu?

Asır gibi günleri bana yaşatmayacaksan

Bu gün hiç karamsar değilim
Bu gün hiç hüzünlü değilim
Bu gün hiç ağlamıyorum
Varsın beni kınayan kınasın
Varsın anlamayan anlamasın
Çünkü bu gün