Yıllar torunlarımdır
Asırlar çocuklarım
Yaşımı Allah bilir
Beni bulur her giden
Yüz yirmi dört bin alemden
Hem küçüğüm yeni doğandan
Her akşam beni kapıda gündüzleri harp meydanında cenk etmiş bir süvari gibi karşılar yalnızlığım. Evvela miğferimi alır yüzümden ki bu -gün boyu yüzüme alelade oturttuğum sahte gülüşlerimdir-. Sonra mızrağımı, zırhımı ve kalkanımı ki bunlarda -basit taarruzlarım ve çürük müdafaalarımdır. Ve son olarak vurur dilime sükuttan gemini. Muzaffer bir komutanda olsam bu kapıdan girdigim anda başlar tüm esaretim. Her şey bıraktığım en acı vehmiyle dolusuverir her zerreme. Evvela bir hasret dolanir odada hirsli hirsli ayaklariyla. Ben adim atar atmaz iste oraya duvarda asılı çerçevenin içine siner. İlk onunla göz göze geliriz. -Yıllar yılı aynı duvarda, aynı çerçevede ve aynı yüz hatlarıyla siz bir resim dersiniz. babamdır o-. Tanır. Hemen koşar gelir, bilir zihnimde yerini, oturur. Ve başımı pencereye çevirir yalnızlığım. Yılların saniye saniye eskittiği bir saksı değer gözüme. Siz ona çiçek dersiniz. Ben hergün gözyaşlarımla acılar büyütürüm içinde. Annemdir o. -O da bilir yerini, koşar gelir, oturur zihnime-. Ve yine yeniden çeker başımı yalnızlığım. Direnirim. Faydasız. İrademin zayıflığını bilir. Üç beş adım ve mutfak. Her şey canlanır birden. O kadar hızlı canlanırlar ki hep mi canlılardı diye şüpheye düşerim, hergün. Tabak, kaşık, tencere, tavadır sizin gözünüzde. -Benim gözümde O'dur-. Bazen kaşık çatal sesi olur kulağımdan girer, bazen mutfak dolabının ahşap kokusu, bazen bulaşık önlüğü, bir terlik, çoğu zaman yatağın boş tarafı, yastığın hep soğuk kalan yanı... işte bu boşlukla hınca hınç dolarım. Merhaba her yanım.
Merhaba, benim sadık limanım! Merhaba, kısacık ömrümün asırlık keder bahçesi! Merhaba, dört mevsim hazanım! Merhaba ey hicran! Merhaba.
Hiçbir kelime yakışmadı gidisine,
Bu lugati yetim bıraktın,
Nicedir suskunluğu öğrendim,
Sana cümleler kuramadım,
Ey gozyaslarimda yitirdigim,
Sabahların bu ölgunlugu usuttu ruhumu,
Pencereden çıkan başı annemin
Yarısı merhamet çocukluğum
Mezarında ağlarken demin
Yarısı hasret çocukluğum
Koştuğum yollarda, düştüğüm yerlerde
Hep bir şefkat arar çocukluğum
Konuşmaz söyler hâl ile sözünü
Ötenin ötesine bağlar gözünü
Elde durmayan o aşk közünü
Sineye sarıp gezmektir delilik...
Aşk ile doldurup dipsiz güğümü
Dara düştü gönül, boyu aştı zillet
Hal hatır sormayan dostlar utansın
Eylemem derdim kimseye minnet
Namerde el açtıran dostlar utansın!
El pençe durup kapıda bekletir
Geceye fısıldamak
Yağmura bağırmak
Göğe bakmak istiyorum.
Nefesinin sıcağında harlanmak
Göğsünün terinde ıslanmak
Kokunla süngülenmek istiyorum.
Karanlıklarda boğulan sesime
Soluksuzluk bahşeden Ulu!
Sıyrılıyorum işte karanlık vadilerin
Hicran kümesi ruh çıkmazlarından,
Ve yırtıla yırtıla düşüyorum
Yalın kale kibir burçlarından ..
Çatma kaşın suna yarim
Gelem desem gücüm yoktur
Oy ben ölem suna yarim
Yazım kara suçum yoktur
Kirmeninde eğsen beni
Vurma bana öyle vurma kalbim
Sanki ötelerde bahar var
Böyle her gece derininde mehtabın
Bende benden öte bir yar var!
Kaçsam kime,varsam neye?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!