Abdullah Yılmaz Şiirleri - Şair Abdullah ...

Baharım
Canımın içi bir tanem.
Sana yazıyorum bu satırları
Çok uzaklardasın biliyorum.
Kim bilir kaç insanın hayat damarlarındasın
Kaç insanı yaşama azminle ayakta tutuyorsun.

Neler oluyor bana.
Vurdum duymaz olmuşum ağlayan çocuğa.
Aramaz oldum dost bildiklerimi.
Nerede o eski neşeli çocuk.
Nerede o gözlerimdeki pırıltı.
Rüzgara binmiş coşkum,

Yorgun uzanır dağlar
Boylu boyunca.
Doruklarında
Köpük köpük Akdeniz.
Dans eder palmiye
Beyaz güvercinle.

Peradayım.
Güneş çoktan batmış.
Kar yağmak üzere
Bir bardak çayımın içinde,
Erittiğim yalnızlığım var.
Tesadüftür belki;

Yanımda olmadığı zaman ben.
Beni arar bendeki ben.
Soluk alışımı takip eder.
Korkudan kaçar bendeki ben.

Dört nala dolanır etrafımda ben.

Boyunca güzel hep.
Boyunca güzel
Selvi endam.
Boyunca yaşamak hayatı.
Boyunca kesip atmak
Gidenin arkasından.

Dün seni sevdiğimi unuttum.
Daha neleri unuttum bir bilsen.
Zamansız unutmak olur mu diye sordum.
Gidişin zamansız değil miydi?
Tek bir vücutta iki ayak
Şimdi ise çırıl çıplak.

Hayallerimle baş başa bırak
İstediğim gibi seveyim seni.
Bazen sarı olsun saçların
Ve dalga dalga dökülsün omuzlarına.
Avuçlarında minik bir serçe olsun.
Dudaklarını dokundururken ona

Bir sokak ortasında,
Yalnızım.
Ve hiç olmak istemediğim
Kadarım.

Çok geç dostum yaşamak
Bir kuşun kanat çırpışı kadar
Hızlı ve acımasız
Bir balığın kuyruğu kadar gevrek
Yalnızlık derler ya buna
Aldırma sen, kulak ver bu sese