Abdulkadir Turğut Şiirleri - Şair Abdulk ...

İnsanoğlu hayal kurar kendince
Oysa hayat ile bağı ipince
Vakit tamam olup ecel gelince
Her yer tuzak olur her nesne katil

İnsanı insan yapan
Edeptir suret değil
İşleri âsân eden
Sevgidir nefret değil

Yüzünde gül açsın baharda güzde
Yolun doğru olsun yokuşta düzde
Ölçüyü kaçırma sükûtta sözde
Usulü erkânı elden bırakma

Unutmazlar dediklerin
Unuturlar bir gün seni
Ölesiye sevdiklerin
Unuturlar bir gün seni

TOPRAK

Rüzgar
Diyardan diyara koşar
Selam vererek dağlara.
Geçerken öper toprağı

Arabayı sürerken
Veya yaya giderken

Varınca kavşaklara
Dikkat et ışıklara

Gülsün yüzün
Tebessüm et
Tebessümde
Rahmet vardır
Bin bir türlü
Hikmet vardır

Olmalı ehl-i ilim
Sahib-i rıfk u hilim

Kibirliyse bir insan
Onda arama ihsan

Fermanlarla emir verenler değil
Ayağına servet serenler değil
Saraylarda sefa sürenler değil
Sultanlar gönülde taht kuranlardır.

Gönülden bağlanma fani hayata
Güvenme sürdüğün bu saltanata
Gün gelir bir veda bile etmeden
Binip gideceksin tahtadan ata