Ey yüce dağlar, var mı sonun?
Bitmek bilmez tükenmez dağlar
Üzerime geliyorsun, yakıyorsun beni dağlar,
Oynuyorsun, bitirdin dağlar…
Yeter artık dağlar gelmeyin üstüme,
O gün;
O gün, kar yağıyordu bu şehre,
Denizli ağlıyordu sessizce,
“Gitmelerin zamanıdır artık” diyordu o gece
Bitsin bu işkence …
Yarınlar bana hiç sorulmadı?
Haklarım verilmedi bana biliyor musunuz?
Hiç bana sormadılar haklarımı,
İzin vermediler güzel yarınlara,
Özgürlüğümü aldılar, beni benden ettiler,
Seçimimi belirlediler, aldılar iki yanımı.
Yaşadığımız veya yaşadığınız yer kötü değildir hiç bir zaman,
Kötü olan; yaşananlardır.
Sevgi her zaman iyidir, güzeldir,
Sevgiyi çirkin yapan insanlardır,
Uzak şehirlerde bu deli çocuk,
nerede olduğu belirsiz,
bir yerden bir yere,
durmadan, yorulmadan...
....artık hiç birşeyin tadı yok,
Bu şehir soğuk,
bu şehir yapayalnız bir kent,
kimsesiz...
Özlem dolu tüm sokaklar,
hasret şehri boğmuş;
Yemin ettim ben,
Yemin ettim bir daha sevmeyeceğim
Her uykuya daldığımda
Yataktaki o, her soğukluğu hatırladığımda,
Buğulu cama her yağmur damlası vurduğunda,
Dün gece seni andım doyasıya,
Düşüncelerimi, içimdeki sıkıntılarımı,
Kalemimle satırlarıma döktüm
Sabahlara dek…
Ah benim eski türküm, temiz yüzlüm,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!