Sevdim de bu hale düştüm bu koca şehirde,
İnandım da depremler yarattınız küçük deli yüreğimde,
Şehri üzerime yıktınız her gece,
Dar geldi her yer,
odalar, sokaklar, insanlar ve her yer.
Adını ayrılık koymuşlar yaşarken ölmenin
Dertten kederden ne varsa hepsi senin eserin
Söyle güzel yüzlüm nedir yolu sana gelmenin
Tek yol sıratsa orayıda aşıp geleyim...
Gidiyorum sensiz bu şehirden
Boşver, boşver artık gönül.
farzet ki ben uzaklarda,
çok uzaklardayım.
Yağmurlarda,
karlarda,
her zaman yollardayım.
Sen aynı şehri uzak yaparken,
ben seni karayellerle dönüşü olmayan,
uzak şehirlere gönderdim.
2bin8 Ağustos 22 Cuma
Büyük boşluklardayım yaşanan bu günlerde,
Ne zamana ayak uydurabiliyorum,
Ne de yorulmadan ilerleyen insanlara,
Çaresizim,
bilemiyorum sebebi ne bu halin,
esiyorya o deli rüzgar,
hani yağıyorya ansızın bizi özleyen sevdalı yağmur,
ağaç atıyorya dalından yaprağını,
ardından toz duman oluyorya her sokak,
işte bende toz dumanım bu aralar,
Mutluluğa gün doğdu artık,
bitmek üzere özlemler,
çileli hasretler...
az kaldı, bekle bir.
Benimdir yollar,
önce işi terkedeceksin,
sonra kaybolacaksın o sokaklardan,
hazırlığın bitecek, son oyunlar oynanacak artık.
diyeceksin; davetiyemi göndereyim,
çok düşüneceksin,
Haklı olupda haksız duruma düşmek?
Ne acı...
ne acı değil mi?
Gerçekleri bilip de konuşamamak,
haykıramamak yüzüne utanmadan, korkmadan
ne kötü değil mi susmak.
Buram buram sen kokuyor bu şehir,
tenin oluyor tüm kadınlar,
ellerine benzetiliyor tüm eller,
sen, sen,
özlem duyulan gel, anlamsız herşey
Gel de bitsin bu çile, bitsin bu işkence.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!