Abbas Paksoy Şiirleri - Şair Abbas Paksoy

Abbas Paksoy

Yârim yanımda olsun, yeter.
Cehennem ateşi, buz gelir.
Yâr kokusu, burnumda tüter.
Cehennem ateşi, vız gelir.

Yârim yoksa eğer yanımda.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Renk renk, çiçek açar topraklar.
Hayat veriyor, bize yapraklar.
Sevgi sunar, sımsıcak kucaklar.
Bize, vatan demek, ana demek.^

Bizlere; Yurt olur, yuva kurar.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Şu Para
Hele dostlarım, bir düşünün bizi.
Özde kalmadı, adaletin izi.
Eskiden adalet, hak kura idi.
Şimdi adalet, kara para oldu.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Günün gelince, doğarsın anandan.
Tarihin akışı böyledir, işte.
Kız isen sultan, erkeksen hanedan.
Tarihin akışı böyledir, işte.


Devamını Oku
Abbas Paksoy

Çukur ova, çıkar yaylaya,
Hasret kalmış, soğuk bir suya.
Hiç mi yok, sende namus, hayâ,
Adın Ahmet, din’in Muhammet,

Tersten akar, halbur suyu,

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Gitmiyorsun, bela’lı baş’ımdan.
Niye kovamadım, şeytan seni.
Utanmadın, ehlice yaşımdan.
Niye kovamadım, şeytan seni.

Dönüp, dolanıp, geldin baş’ıma.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Kadın dediğin, bir sır küpü.
Bir sır içinde, bin sırı var.
Sıkıştırılmış, alev tüpü.
Bir lav içinde, bin lavı var.

Bir açarsan, şom ağızını.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Yaşar gideriz, bir şekilde.
Çok mana’lar, vardır kakül’de.
Biraz dinle, geri çekil de.
Kul içinde, sır’lar dolanır.

Ararsan, bulaman onları,

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Burnun, niye sivridir, senin.
Bir söyle hele, sivrisinek.
Varmıdır ki, imanın, dinin.
Bir söyle hele, sivrisinek.

Sensin işte, mikrobun piri.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Domur domurdu, çiçeklerin.
Sen, böyle ne tez soldun, Ayşe’m.
Pırıl pırıldı, köçeklerin.
Sen, böyle ne tez soldun, Ayşe’m.

Cilveliydin, hayli beterdin.

Devamını Oku