Zühtü Bakır Şiirleri - Şair Zühtü Bakır

Evliyim
Ama bu ev gideremedi bir türlü
Ev hasretimi
Ev özlemimi benim
Bu evde hep üşüdüm
Kazaklar battaniyeler

Sensin ey Batı!
Hayâ perdesi yırtılmış,
Ar damarı çatlamış,
Prestiji eksilerde seyreden,
“Müttefikiz”, “Dostuz”
Deyip bir yandan

Onlarca kapın
Binlerce pencerenle
Ey muhteşem ve kutsal bina
Bir yudum su gibi içmek isterim seni

Elimi senden çekmeyeceğim ölene kadar

Ey sevgilim
Bilmem hatırlar mısın eskiden
Bahar gelince
Bir kış kar altında kalmış
Çürümüş delik deşik olmuş
Tahta köprüler onarılırdı

Ay gecenin ortasında bir alev
Yangın var içimde
Dumanlar geçiyor renk renk
Bu alevin önünden
Gözlerim geziniyor
Ve bir şeyler arıyor

Gülmedin ki
Güleyim sevgilim
Sürekli yağarken yağmur
Gezilir mi sokaklarda

Gelmedin ki

Hava bozuyor
Tam başlayacak yağmur
Dank diye biri dalıyor içeri
Ürküp dağılıyor
Bulutlar

Yaradır
Kendisi bizzat hayatın
Yaşadıkça duyarız
Acısını

Ah, döndü dolaştı mevsim oldu yaz!
İçimde bir sonbahar var gitmiyor
Nice güzellikten duymuyorum haz
Şu ruhuma teselli kâr etmiyor

Her gün
Irmaktan kayıkla geçen
Bize “Hello!” diye bağıran
Ve el sallayan
Bir turist