Ziynet-i Dünyâya Mağrur Olma Ey Ahmak R ...

Ziynet-i dünyâya mağrur olma ey ahmak ricâl
Bir gün olur cümle varın târumâr eyler ölüm

Sen ki sevdin cem‘ edip, canından azîz sakladın
Cümle malın, hep ayâlin sana hor eyler ölüm

Can çıkıcak, can gözün görür makamın ne ise
Gerçi fıskın çok ise, yerini nâr eyler ölüm

Ruh çıkar virane kalır, bu güzel cismine bak
Çürütür ebrûların, turâbda har eyler ölüm

Hiç demezsin ki, ölüm var, nöbetin bir gün gelir
Destine alır dâmânın, rehgüzâr eyler ölüm

Ağlatır oğlun, kızın, dahi âyâlin zâr ile
Cemâl Hoca göz yaşların seyl-i bahâr eyler ölüm