Ziya Kara Şiirleri - Şair Ziya Kara

Seni çoktan unutmam gerekirken,
Hala seviyorum; allah kahretsin!
Benden daha iyi biliyorsun ki,
Sonsuza kadar da seveceğim...
Canımın, ruhumun yarısı sensin,
Ben, sensiz nasıl yaşayabilirim?

İyi, kötü; güzel, çirkin;
Unuttuğum her kim ve ne varsa;
Hatırlamaya çalışıyorum,
Tek tek helallaşmak için.

Dönüşü olmayan yola girdim,

İyi ki varsınız canlarım benim
Siz olmasanız ben ne yaparım?
Beni hayata bağlıyorsunuz
Sizinle gurur duyuyorum.

Birimiz hepimiz hepimiz birimiz için

Doğduğum günden beri doyumsuz,
Hem aç, hem susuz.
Yapayalnız, biçare ve naçar.
Aradığım tek şey var,
Sevgi! Sevgi!

Kim olduğumu,
Nereden geldiğimi,
Ne yaptığımı,
Unuttum.
Konuştukça konuşup;
Attım tuttum.

Ben hep ayni yerdeyim,
Ya sen! ?
Nerelerdesin?
Ne yapıyorsun?
Günlerin nasıl geçiyor?
Gecelerin nasıl sabah oluyor?

Varlığın yetiyor, yetiyor bana
Elin elime hiç, hiç değmese de
Yüz yüze, göz göze gelmesek bile
Tapıyorum sana, içimdesin sen.

Sökemem, atamam seni içimden

Cehennemde yaşatsanda
Cennetine al beni
Birkaç gün için de olsa
Karanlık dünyam aydınlansın...

Sonrasının sonrasında

Beni sana bıraktım
Seni kendimde buldum
Göz yaşlarıma sordum
Suçlu ben mi oldum?

Dağları denizleri

Çok seviyor, seviyor da hiç sevilmiyorsan
Gece, gündüz onu anıyor da arıyorsan
Kimin umurunda sen yıkılıp yanıyorsan
Belli etme halini, gülerler ağlıyorsan.

Her an onu düşünüp, onsuz yapamıyorsan