Yıllar önce gördüğüm düşte,
Dokunduğum ellerin ateşi bende...
Umut diye hayatıma seçtiğim,
Yalan mıydı sözlerin?
Küçük bir ışıktın kaybolmuşluğumda,
Hayal oldun gönlüme.
Ne gecemi bildim nede gündüzü.
Başlayan günle bitmeyen geceden.
Güneşi ay'a kavuşturdum.
Yalnız kalan ne varsa .
Biraz hüzün biraz umut.
Renkli balonlar verdim eline..
Hayat denen incinin,ipleri koptu bende
Tanelerim dört bir yana saçıldı.
Toplanır mı darmadağın bu hayat.
Gözümde yas, acın takılı kaldı bende.
Murat alamayanların murat kınası
Sanadır bu sesleniş bu sitem.
Gül açan gençliğimi alıpta giden.
Çürüdü emellerim kalmadı beden.
Soldum şikayet edemem senden.
Böylemiydi sevdamıza kavlimiz.
Daldı yine gözlerim karanlıklara.
Gün doğmaz oldu şafaklarıma.
Gözümde beliren hicran yaşına.
Bakıpta ağlar mı yar yana yana.
Felek böyle olmayı ben istemedim.
Kulağım seste,gönlüm ateşte..
Gece mi oldu bu karanlık ne?
Işıtmıyor dünyamı güneşin ışıkları..
Uzanıp ellerimi tutuver anne!
Duyulur elbet can çekişlerim
Avutup kendini sözüm ona mutluluklarla,
Beni hülyalarımla yalnız bıraktın.
İçimde büyürken kederin hası,
Sen renkli dünyana,yeni renk kattın...
İçlenip sözlerime yaslanma sakın,
İstanbul yangın yeri.
Bense yangının ta kendisi.
Dağılmış küllerim..
Boğazın dört bir yanına.
Saklar martı sesleri.
Cılız çığlıklarımı.
her sonun ucunda bir başlangıç varmış
insan umutlarıyla yine yaşarmış
ağlayıp kahrolsan elden ne gelir
bakmışsın gülerken gözler yaşarmış
yeter artık bahtı kara ağlama
Fırtınaya tutulmuş gemi misali
Acımasız hayat sürükler beni
Yuvadan uzak bir kuş misali
Yabanınm avcısı yaralar beni
Elimde kalmış kırık dökük anılar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!