Ben kendimi unuttum
Neyi severdim ne ağır gelirdi
Bana
Seni düşünürken yüzüme yansıyan
Aptal bir gülümseme dahi
sensiz üşümüyorum artık
koyuyorum elimi kalbimin üzerine
Bu ilk yalnız kalışın degilki diye
Kıyıda köşede biraz umudum kaldı
sarıyorum yüreğimin
üşüyen yanını
Senden sonra hiç ısınmadı
Yüreğimin zemheri ayazı
Ne zaman düşünsem seni
Kafamın her köşesi işkence odası
Üşüyorum
Üzülme..!
Belki de yakışmadı, yüreğim yüreğine..
Ben sevmeyi, bir yemin gibi bilirken
Sen serin bir rüzgâr gibi geçtin içimden
Tutamadım...
Ne anlatırsan anlat
İçimde sana anlatamadığım
Bir kırgınlığım bir dargınlığım
Arşa dayanmış haklı bir isyanım
Yaşadığımı ben biliyorum Azizim
Nasip olmayan vuslatım
Çaresizlik nedir diye sorma bana
Başucunda çaresizce beklediğim var benim
Hangi merhem ilaç olur yarama
Yokluğuyla yüreğimi dağlayanım var benim
Gün geçtikçe artıyor içimdeki sızısı
Yanlızlıĝı dinliyorum
Öyle bir yanlızlıkki bu İçimde artarak çoğalan
Amansız bir fırtınanın tufanı gibi
Yorgun dizlerin hiç bitmeyen
Sonu gelmeyen yokuşları gibi
Yar diyerek tuttum gecenin elinden
Sözlerin uykusuzluğuna sarındım
Bir sen, bir de suskunluğum kaldı bana
Kalan her şey; ya gitti, ya yarım…
Bak bende senin gibi
yaş alıyorum
Yüzümdeki her çizgi git gide sana benziyor
Birde hüzün bulutları
Ne zaman kedere vursa
Gözlerim aynı senin gözlerin gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!